De dag dat Anja geen spinazie meer lustte...

De dag dat Anja geen spinazie meer lustte... daar stond ik dan met de pan. Ze trok haar neus op, had ze nog nooit gedaan. Ze had ook geen zin meer in koken en ze keek me vermoeid aan, heel vermoeid. Kon, er waren redenen zat: zwaar werk, een verhuizing, huwelijk..
De volgende avond kwam weer de misselijkheid. Een week later een zwangerschapstest.
Zou kunnen, alhoewel, dat zou wel heel snel zijn. We keken naar het schermpje dat het antwoord zou geven. Er verschenen letters. 'Zwanger 3+' stond er op! Spannende ogenblikken, maar omdat het zo onverwacht was, had ik geen tijd gehad om te piekeren of me druk te maken. 'Zwanger 3+' stond er, maar dat kon volgens Anja eigenlijk
helemaal niet. Hoe dan ook, we vierden een klein feestje en daarna hoopten we dat het door zou groeien. Er gingen een paar weken voorbij. Alles bleef goed. Naar de verloskundige, ik noem haar de vlos. Een jonge vrouw die een apparaat op Anja's buik zette en er klonken geluiden: het hartje van de baby! Ik was weer verbaasd, ik had net het boekje 'zwangerschap voor mannen' doorgenomen en daarin stond dat de baby pas te horen is na 12 weken! 'Ik denk dat dit kindje geen 8 weken is,' zei de vlos, 'maar over een paar weken gaan we het bekijken..'
Weer een week later. Een echo. Onze jongste telg is daarop een circus act aan het oefenen. Hij buitelt, hij danst, hij zwaait naar ons, hij vindt het leuk bekeken te worden. Hij is 6 centimeter en 12 weken, dus toch ouder dan gedacht.
We kunnen nu het nieuws over je komst vertellen kleine, en het maakt mij niet of je een jongen bent of een meisje, als je maar gezond bent.
Jouw papa houdt nu een precies dagboek bij voor een aanstaande vader. Dit heeft hij even uit zijn mouw geschud, omdat hij niet zoveel tijd heeft om die stukjes over te tikken.

Naar het strand

Eens kijken... welke string zal ik vandaag aan doen naar het strand? Die gele? Nee, die is zooo 2009, bah. Nee, ik neem de blauwe, past mooi bij mijn chocoladekantje.
Ik heb wat niet voor niks uren onder de zonnebank doorgebracht.
De tanden: mooi gebleekt, heb ik moeten financen, maar het resultaat mag er zijn, je moet een zonnebril op als ik naar je lach. Nu nog even een work out doen, want die mussels daar gaat het om on the beach. Verhalen over intelligente dames die naar een karakter kijken is onzin. Ze willen harde kabels, staaldraden.
Grapje zit er mooi.Links dragen of rechts dragen vandaag? Vandaag maar eens rechts, past mooi bij de pollutiek.
Tot slot nog een tattoo plaatje op mijn rechterbil met een onzin Chinese spreuk erop. Een Chinees karakter dat ik zelf heb mogen verzinnen, niet van echt te onderscheiden.
Nu op het strand. Ik ben er klaar voor. O, Sjeezus het gaat regenen, daar gaat m'n
imitsj. (En ik weet ook niet of mijn haarverf blijft zitten)

De leuke kanten

Ja zeker, vader worden heeft ook leuke kanten. Ik kreeg een commentaar dat ik wat somber was en toen ging ik weer even denken in de trein, toch alle tijd, en toen dacht ik, mmm, er zijn ook leuke dingen, zoals: vrij en blij in de speeltuin rondhangen als in je tweede jeugd, de trotse vader zijn die met zijn baby pronkt in de buurt ( een baby wint het altijd van een nieuwe mooie auto), alle oude tv series met het kind nog eens bekijken, (zal ik Bassie en Adriaan nog kunnen begrijpen, ik ben toch al op leeftijd) en alles leren aan de kleine, van die dingen die jezelf verkeerd hebt gedaan. Ik las ook een reactie van iemand die zei: 'Begin er niet aan, je kunt nooit meer uitslapen en je vrijheid gaat er aan.' Okee, ik ben gewaarschuwd.

Vader worden

Als ik op een dag zou horen: 'Je wordt vader!' dan zou ik wel even schrikken. Want op het vaderschap kun je je niet voorbereiden. De zwangerschap dan kijk je naar die steeds boller wordende buik, je gaat mee op puf les en als de baring zich aankondigt mag je het washandje op het voorhoofd van je lijdende vrouw deppen. Als het kindje er is ben je blij, tot je roze wolk door een nachtelijk huilende baby wordt verdampt. Dat zal je leren te denken dat je alleen je bijdrage stuifmeel hoeft te leveren. En van opvoeden heb je helemaal geen verstand,je doet maar wat, je roept maar wat,boeman, bulderbak maar soms ook sinterklaas en kerstman tegelijk, voor je telg niet te volgen dus die ontspoort en wordt hangjongere.
Vader worden is leuk, maar vader zijn is een experience, tot ze op hun brommer wegrijden en vooral daarna.

Hoe zal een Baard mij staan?

Als vrijgezel kon ik natuurlijk alles vrolijk laten groeien. Alle vrijgezelle mannen
in mijn omgeving hadden een mooie sik als van een geit, maar ik dacht: dan vind je
nooit een vrouw, de baard is uit. Dat was begin jaren negentig. Ineens kwam toen het streepje in de mode. Een klein miniscuul lintje op de kin. Als je daar naar keek had je het idee dat het scheermes tijdens het scheren kapot was gegaan. Het was niet afgemaakt op de een of andere manier. Een paar jaar later vond Andre Hazes de baard rondom de mond uit. De sprekende bliep . Dat was niets voor mij. Al dat haar irriteert me en ik scheer het af. Desnoods scheer ik twee keer op een dag. Anja blijkt het met me eens te zijn. Ze zegt dat ze, indien ik zo'n mooie gekrulde moustache laat opkomen, dit 's nachts zal verwijderen met een schaar. Ze maakt daarbij het geluid van die schaar. 'Knip, knip,' zegt ze. Om te kijken hoe het staat zal ik mezelf dus eens moeten photoshoppen voor de lol.

Minoes

Minoes is nogal oud en mager. Mijn moeder noemt haar 'karkasje' maar ik vind dat wel meevallen. Okee, de dikste is ze niet, maar ze heeft weer gewicht teruggewonnen.
De afgelopen jaren heb ik al vaak met haar bij de dierenarts gezeten. Op een dag kon ze niet meer plassen, toen heeft ze pillen gekregen. Als je weet hoe je die binnen moet krijgen...wat een gevecht! Maar goed een dag later had ze er geen zin meer en ze lag alleen maar te slapen. Helemaal suf. Weer de dokter gebeld. 'Mmm, komt u
morgen meteen langs..' Dus weer met het beestje naar de praktijk en toen heeft hij een infuus gegeven. En weer andere pillen. Maar het belangrijkste was dat ze weer ging eten. Ik probeerde dat met zachte dwang, maar ze spuugde het eten gewoon weer uit. Toen heeft Anja een injectiespuit uit het ziekenhuis meegenomen en daarin heb ik de slagroom gestopt en die in haar strotje gespoten. Resultaat: we zaten allebei volkomen onder de slagroom.
Ander probleem met Minoesje: Anja had ook twee lieve poezen, een kater Sjaak en Sissie een langharig lief diertje. Voor de kenismaking met Sjaak vreesden we enigszins. En onze vrees werd bewaarheid. Op het moment dat ze elkaar in het kattenoog keken werden ze direct en onvoorwaardelijk vijanden. Ze renden elkaar achterna naar de zolder al vechtend en briesend en ze lieten een bloedspoor achter...nu wonen we in een ander huis en gaat het steeds beter, echter, Minoes daagt hem nog steeds uit en die domme Sjaak gaat er op in.
Laatste nieuws van Minoes is dat ze een schildklierafwijking heeft en daarvoor een hele speciale zalf krijgt die in haar oor moet worden ingebracht. Wel een gedoe elke dag.
Ja, wie beweert dat je niet zoveel omkijken hebt naar een katje, moet toch dit nog eens nalezen.

Gebouwd 1967

Ik ben gebouwd grotendeels in 1967. Nu is het 2010 en ik werk dat er wat zaken verdwenen zijn en zelfs zo verdwenen dat een jonger persoon van een jaar of 15 niet meer weet waar uik het over heb. Uit mijn hoofd roep ik de vergeten zaken:
de dienstplicht, het cassette bandje, het fotorolletje, de stencilmachine, de srv man, de postbode, Loekie de Leeuw, de discotheek, de gulden waarop Juliana (who the fuck is Juliana?) En verder de fluitketel, de belwekker, de rolschaats, de typemachine, spelende kinderen op straat, de mavo en de politie surveillant.
Wie er nog meer weet: laat het me weten!
De wereld is erg veranderd. Vele ontwikkelingen en ik vind het leuk dat allemaal
meegemaakt te hebben. Maak ik het nog mee opgebeamd te worden?