dinsdag 1 november 2011

Andre Kuipers goes to space 21 dec 2011

Binnenkort, op 21 december 2011 gaat onze Hollandse Andre, Andre Kuipers, met een Russische raket de lucht in. Ik ben eens gaan lezen hierover en het is heel boeiend. Andre is onze enige astronaut. Allereerst: hoe word je in vredesnaam astronaut? Ja, dat is een kwestie van volhouden of heel veel geld hebben. Je kunt namelijk bij de luchtvaartorganisatie een kaartje kopen om als gast met de raket mee te gaan. Schrik niet: het kost maar 23 miljoen euro. Er zijn er een paar die dit gedaan hebben. Voor diegenen die dit niet op de bank hebben: het is van belang tegenwoordig een goede (natuur)wetenschappelijke carriere te hebben gemaakt. Waren de eerste astronauten vooral cowboys op veel te snelle vliegtuigen, tegenwoordig doen astronauten proeven in de ruimte,experimenteerdrift is dus een vereiste. Okee, je bent wetenschapper en je wilt letterlijk omhoog. Dan solliciteer je bijvoorbeeld bij de ESA, de europese space association. Je doet dan werk op de aardse grond. Dit heeft Andre ook gedaan. Zo nu en dan komt ereen vacature voor astronaut. Je moet best wel een superman/vrouw zijn om door de selectie te komen. Vooral je wilskracht en stalen zenuwen zijn van belang. Als je wordt geselecteerd neem je voorlopig afscheid van je familie want je gaat keihard aan het werk. Omdat de Russen de enigen met een ruimte raket zijn ga je naar Rusland om Russisch te leren. Je wordt geplaatst in een godvergeten oord ergens ver in de taiga zodat je wel studeren moet. Dit oord heet sterrenstad, maar veel sterren zul je niet zien. Je gaat daar oefenen en nog eens oefenen in de raket, met de raket op de raket en in de raket. Gelukkig ga je ook nog weleens naar Amerika waar je met ruimtepak en al in een zwembad wordt gegooid om de gewichtsloosheid te oefenen. Er is eigenlijk geen methode op aarde om dat te oefenen, behalve met een vliegtuig in een boog naar beneden en in sommige toestellen op de efteling. Alleen de Russen weten dat laatste niet. Ook oefent Andre weleens in Noordwijk bij het hoofdkwartier van de ESA, voornamelijk om de proeven voor te bereiden. Andre houdt ook een weblog bij over zijn bijzondere leven in space. Een leven dat me erg boeiend lijkt, maar ook erg zwaar. Je moet er wel alles voor op zij zetten. Volgende keer meer over de trip naar boven, naar het ISS, het internationale space centrum op 400 kilometer boven de aarde. Wat doen die lui daar? In ieder geval: wij leven met Andre, na Wubbo de tweede Hollander in de ruimte. Hoe is het daar zonder kaas en groene weides en mistige ochtenden? Ik had het me niet gerealiseerd: in de ruimte is geen temperatuur, er is namelijk geen lucht, dus geen warmte en geen kou. Hoe dan ook: we zijn trots op onze Andre en we wachten met spanning af.

zondag 23 oktober 2011

Het verband tussen de gorilla's en het mobieltje

Vandaag is mijn trouwe museumstuk, mijn mobieltje heengegaan. Het was een ijzersterk exemplaar, zo eentje vind je er niet veel. Ijzige kou, regen, tientallen malen op de grond gekletterd: het deed hem niks. En omdat hij zo oud was, was ook geen enkele zakkenroller geinteresseerd. Ik wil ook weer een telefoon waar je mee kan bellen, maar zoiets bestaat niet meer. Met een telefoon kun je tegenwoordig ook eventueel bellen, maar dat is bijzaak. Ik ga nu mijn trouwe vriend opsturen naar een stichting die verbonden is met diergaarde Blijdorp. Dat zit zo: in elk mobieltje zit een stof die gewonnen wordt in het gebied waar de gorilla's wonen. Door nu de telefoons terug te sturen hoeft de stof niet meer gedolven te worden. Hergebruik houdt zo het leefgebied van de gorilla's in tact. Wie ook het adres wil van de stichting moet mij maar een mailtje sturen. Het is wel lekker rustig overigens zonder dat ding.

maandag 17 oktober 2011

Het was een prachtige dag gisteren. Geen wind, geen regen en een aardig oktober zonnetje. Ik liep goed in de halve marathon van Amsterdam, rustig aan. Ik wilde leuk aan de finish komen. Dat lukte ook aardig. Ik nam onderweg de tijd voor een drankje en op een gegeven moment een tabletje druivesuiker. Dat helpt ook heel erg. Ik ging over de finish in het Olympisch stadion in twee uur en 28 minuten wat niet bijzonder snel is, maar daar ben ik ook niet mee bezig geweest. Ik ben trots, want het is toch een grote afstand en ik heb alleen wat last in de bovenbenen. Het was heel gezellig, met vrolijke mensen langs de kant die ons zowat over de streep hebben getrokken. Dank daarvoor.

zaterdag 15 oktober 2011

Morgen is het zover. Dan loop ik de halve marathon van Amsterdam. Mijn startnummer is 23555. Als je dat nummer op de website van de Amterdam marathon invult kun je meer te weten komen over hoe het is gegaan. De starttijd is kwart voor twee. We starten voor het olympisch stadion en rennen dan over de stadionweg naar de amstel passeren oa de bijlmer bajes en hollen via oost weer terug naar het stadion. Ik ben nu wel een beetje zenuwachtig. Zal het allemaal goed gaan?

donderdag 13 oktober 2011

Papa heeft vandaag voor Thijs gezorgd. Mama was naar haar werk. Daar had ze een gesprek met de baas. Papa heeft aan Thijsje uitgelegd dat mama heeel boos was, omdat ze zelf aangeboden had met het oudjaar te werken. Toen had de baas haar ook maar meteen een kerstavond werken cadeau gegeven. Toen was mama heel boos. Ze huilde en riep dat ze postbode wilde worden, in plaats van voor de zieke mensjes te zorgen. Thijsje begreep het niet, maar was verder heel lief en liet papa zien hoe je twee sokken uittrekt en in je mondje stopt. En hoe je dit de hele dag kunt herhalen. Ook zo leuk om papa te zien worstelen met het aantrekken van die dingen. Heee, de hiel zit weer aan de voorkant. Hoe dan ook, papa ging een papje maken, met zoveel slokjes water, zoveel lepeltjes pap en zoveel druppeltjes melk. Daarnaast een plakkerige broodje met pindakaas. Papa houdt helemaal niet van pindakaas. Hij valt bijna flauw van de lucht. En het spul kleeft aan papa’s vingers en de lucht blijft nog drie weken hangen. Maar voor Thijsje heeft hij dat wel over. Toen het halve broodje was weggewerkt werd het tijd voor het papje. Ging er goed in, maar plotseling gingen Thijsjes ogen dicht en viel hij in slaap. Daar zat papa dan achter het papje. Het was een hazeslaapje. Papa ging te winkelen met zijn zoon. Thijs controleert daarbij of het personeel zijn werk goed doet en flirt ondertussen met het kassa meisje. Hij opent zijn mondje met de twee tandjes en hij lacht van oor tot oor en dan smelt zij gewoonlijk. Op papa wordt niet meer gelet, bestaat gewoon niet meer. Papa heeft ook handigheid gekregen in Thijs aankleden. Soms ontdekt papa dat het drukknopje ineens een schuifknoopje is. Thijs ligt natuurlijk helemaal stil. Hij vindt het ook leuk papa te zien modderen met zijn broekje. Zitten er ineens twee beentjes in een pijp. Wat een lol. Hij schatert. Zeker als dit om half zes ’s morgens gebeurt als Thijs naar zijn oppasmoeder Monique gaat. Dan is papa blij. Slaapdronken frunnikt hij aan de luier. Het gebeurt ook wel dat papa als Thijs in zijn maxi cosi zit ineens een lucht gewaar wordt die op die van het platteland gelijkt. Zijn geweten knarst: ‘Zo kun je hem niet afleveren, dat is niet lief!’ Dus Thijs weer uitgepeld en het flatsie schoongemaakt. Van de geur draait papa’s maag zich bijna om, in alle vroegte, Thijsje heeft er geen last van. Papa moet toch zelf ook weleens? Ja, maar papa trekt dat door en dit gaat in een zakje. Papa kan nog wat bijleren. Sta je met Thijs bij de commode, kom je erachter dat zijn toetenpoetsdoekje in de badkamer ligt. Ja, en hij kan al goed omrollen, dus met een beetje pech rolt hij naar beneden als je hem loslaat. We gaan ook regelmatig wandelen. Dan komen we soms de vader van Tristan tegen, die twee weken jonger is. Papa van Tristan heeft dan ook een papa dag. We kijken in elkaars wagen, vergelijken wie er groter is en stellen vragen. ‘Heeft ie al tandjes, hoe slaapt ie, wat eet ie?’ Onlangs kwam ik de papa van Tristan weer tegen en toen was hij wat gestressed. Tristan had die middag nog weinig geslapen. Ik ken dat, heel herkenbaar. Dan kan het ’s avonds feest worden. Advies als je dan tv wil kijken: pagina 888 van teletekst levert de ondertitels voor als je in het gebrul van je kleine zit. De kracht daarvan verbaast me elke keer weer. Het is of we ons hoofd in de motor van een 747 stoppen. Sstt…Thijs slaapt op mijn schoot. Hij is in badje geweest en gaat zo fris in zijn bedje en doorslapen, heeft hij beloofd. Papa gaat zondag aan de halve marathon van Amsterdam meedoen. Hij heeft dat Thijs uitgelegd. Papa zit op kantoor en wil geen vette, dikke, uitgezakte frietzak worden. Daarom loopt papa zich te pletter en hopelijk haalt hij de finish voor de bezemwagen. Thijs gaat er van uit dat papa, zijn held, binnenkomt voor de eerste Keniaanse prof loper. En ik spreek hem niet tegen.

maandag 10 oktober 2011

Gisteren nog een laatste hardloop rondje gemaakt. Het gaat helemaal goed komen as zondag. Het weer is ook goed en het wordt gezellig bij de halve marathon van Amsterdam. Ik ken de buurt rond het Olympisch stadion ook goed, ik heb er 5 jaar gewerkt. Ik heb ook een tactiek, ik wil rustig aan beginnen. en me niet mee laten slepen.

zondag 9 oktober 2011

Halve marathon Amsterdam de wondersloffen

Volgende week zondag dan is er de halve marathon van Amsterdam en ik doe daar aan mee. Het is 21 kilometer lopen dus het is een aardig stukje, maar ja ik ben er al weken voor in trainingskamp. Ik heb ook nieuwe wondersloffen en hierop gaat het zeker lukken. Nu ga ik Thijs even troosten.