Gelukkig nieuwjaar, u allen!
De wind rukt hier, zo dicht bij de kust, nog wild aan de bomen. Regen erbij. Buiten bleek er nog weinig te zien te zijn van een vuurwerkfeest of van de lasershow. Hier en daar een leeg raketje, meer niet. Ook van de ontplofte auto was niets te zien.
Twee dagen geleden waren
we in het Kerstcircus in Carré.
Het theater was omgetoverd in een
circuspiste. Bij het betreden rook je de geur van stallen en paarden. Het
podium was rond en we zaten waar normaal gesproken de artiesten staan. We keken
dus in de richting van het publiek dat tot op grote hoogte op de rode stoelen
zit. Vreemd genoeg is de afstand van het
podium tot de ingang van het theater niet heel erg groot.
De show bestaat uit
artiesten van over de hele wereld, maar het Chinees Staatscircus is wel
hofleverancier. De artiesten hebben hun dieren thuis gelaten. Er zijn geen
beren, tijgers, olifanten en zelfs geen hondjes. Alleen paarden die duidelijk
zichtbaar een klontje lekkers krijgen. Er rijdt niemand op de paarden.
Dit circus moderne stijl heeft zich ontwikkeld tot een circus met recordhouders gevaarlijke kunsten. Dachten we dat de messenwerper – die ook thuisgebleven is- gevaarlijk was, dan zien we nu hoe het nog beter kan: de artiesten hoppen bijvoorbeeld met hun hoofd naar beneden op twintig meter hoogte van het ene paaltje naar het andere. Komt dat zien.
Of ze hebben een artieste aan een draad tussen hun tanden – wat voor gebit moet je daarvoor hebben?- of ze doen aan het paaldansen voor gevorderden. Daarbij hangen ze horizontaal aan een rubberen paal. Probeer dit niet thuis.
Tussen dit wagen van je
leven – driemaal daags een show- loopt
een clown, zonder rode neus en flapschoenen. Ook de clown is meegegroeid en
aangepast aan de maatschappelijke norm. Hij ziet er beslist niet eng uit. Hij
is lekker brutaal zoals het hoort en slaagt erin drie keer een salto te maken,
achterover, op een touw dat een meter of twee boven de grond hangt.
Aan het gezelschap is een
buikspreekact toegevoegd. Ik dacht werkelijk dat zo’n artiest met de dwergen en
de vrouw met de drie borsten in het museum was geplaatst, maar er bleek er nog
een te zijn en hij voerde een traditionele act op, met een pop die natuurlijk
dom en eigenwijs is. Daarna liet hij de mensen ook nog lachen door een spel met
drie mensen uit het publiek. Leuk.
Was dit circus
vernieuwend? Ja en nee. De nadruk ligt in dit circus op hogeschoolacrobatiek,
topsport, maar in wezen is dat niet nieuw.
Dat hoeft ook niet, want
het vaak piepjonge publiek weet precies waar het voor komt: een middag
gezelligheid met spektakel. En gezellig was in dit oeroude theater met het rode
pluche, de prachtige zaal en de vrolijke mensen die mogen praten tijdens de
voorstelling en hun handen stuk klappen.
En ik zelf ben ook een
genieter. Ik probeer niet te kijken als een kritische bezoeker, maar me mee te
laten slepen in de beleving. In een sprookje.
We hebben wat foto’s
gemaakt die toch nooit het gevoel van de ervaring kunnen weergeven. Een foto is
een realistische weergave van een heel klein moment.
Nee, daarvoor zul je toch
zelf een plek moeten reserveren voor dit circus. Ik kan het je aanbevelen. Durf
te dromen!
