Ik vroeg aan het paard met de zilveren manen: ‘Kun jij dansen paard?’
Hij lachtte zijn tanden bloot en hinnikte: ‘Ja, ja, ja! Ik kan dansen, wil je het zien?’
Ik zei: ‘Leuk!’
En de wind speelde voor fluit en de konijnen trommelden en een vogel zong.
Het paard huppelde over het gras. Hij draaide rondjes op zijn achterste
benen, schudde met zijn bips en deed een moonwalk, dat is een soort achteruitlopen of er kauwgom onder je zolen plakt.
Toen stopte hij en bleef op zijn bips zitten. Hij strekte zijn voorbenen
en ik applaudiseerde. ‘Je mag dit nooit vertellen aan iemand!’ zei het paard
toen ik hem een appeltje gaf. ‘Doe ik,’ zei ik. Maar nu schrijf ik het toch op.
Ik noem zijn naam niet, nou ja, die weet ik niet eens.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten