Een complexe wereld; de innerlijke stilte

Vrijheid is behalve emoties en angsten ook een kwestie van zuivere getallen en logica. In de hedendaagse debatten mis ik dat.
De debatten lijken zo rechtstreeks uit de kroeg te komen, waar mannen met een slok teveel op hun scheve wereldbeeld presenteren.
Het slachtoffer dat in het in alcoholistische gebral moet geloven is een gemiddelde Nederlander die zelf al had gemerkt dat zijn wereld(lees zijn straat) aangrijpend is veranderd. Soms vindt hij zijn autospiegels verbogen in de bosjes en zijn zoon, een krantenjongen, moet soms hardlopen omdat hij wordt achtervolgd door een bende gekleurde kereltjes.
Als hij 's avonds uitbuikt voor het journaal, ziet hij volksstammen demonstreren op pleinen waar hij nooit is geweest en misschien ook nooit zal komen. Er wordt een filmpje vertoond van een waanzinnige leider met een groen boekje. Hij kent het groene boekje, dat is van de spelling, dit is een ander boekje. De nieuwslezer heeft het over de Koran, maar dat kent hij ook niet. Hij heeft nog een vage herinnering aan de Bijbel, van de zondagschool. Jezus vond hij leuk, dat was nog eens een rebel.
Het is hem allemaal veels te ingewikkeld, hij verlangt naar de tijd dat zijn wereld nog te begrijpen viel. Een tijd van groene weilanden waarin koeien stonden te springen en de leraar nog het gevreesde gezag uitoefende.
Hij zakt achterover in zijn stoel, nog even en het is 4 mei. Hij begint langzamerhand in die stilte te geloven. Dat in zijn gekwelde innerlijk een stem te horen is die zal kunnen vertellen wat nu wel waar is en wat niet.
In de boom fluit een mereltje, hij glimlacht, zo heerlijk, behalve die bagger van de aardse tranendallen is het ook gewoon een prachtige lente.
Het gordijn beweegt zachtjes voor het open raam, een gele zonnestraal valt op de wijzers van de klok.