Papa heeft vandaag voor Thijs gezorgd. Mama was naar haar werk. Daar had ze een gesprek met de baas. Papa heeft aan Thijsje uitgelegd dat mama heeel boos was, omdat ze zelf aangeboden had met het oudjaar te werken. Toen had de baas haar ook maar meteen een kerstavond werken cadeau gegeven. Toen was mama heel boos. Ze huilde en riep dat ze postbode wilde worden, in plaats van voor de zieke mensjes te zorgen. Thijsje begreep het niet, maar was verder heel lief en liet papa zien hoe je twee sokken uittrekt en in je mondje stopt. En hoe je dit de hele dag kunt herhalen. Ook zo leuk om papa te zien worstelen met het aantrekken van die dingen. Heee, de hiel zit weer aan de voorkant. Hoe dan ook, papa ging een papje maken, met zoveel slokjes water, zoveel lepeltjes pap en zoveel druppeltjes melk. Daarnaast een plakkerige broodje met pindakaas. Papa houdt helemaal niet van pindakaas. Hij valt bijna flauw van de lucht. En het spul kleeft aan papa’s vingers en de lucht blijft nog drie weken hangen. Maar voor Thijsje heeft hij dat wel over. Toen het halve broodje was weggewerkt werd het tijd voor het papje. Ging er goed in, maar plotseling gingen Thijsjes ogen dicht en viel hij in slaap. Daar zat papa dan achter het papje. Het was een hazeslaapje. Papa ging te winkelen met zijn zoon. Thijs controleert daarbij of het personeel zijn werk goed doet en flirt ondertussen met het kassa meisje. Hij opent zijn mondje met de twee tandjes en hij lacht van oor tot oor en dan smelt zij gewoonlijk. Op papa wordt niet meer gelet, bestaat gewoon niet meer. Papa heeft ook handigheid gekregen in Thijs aankleden. Soms ontdekt papa dat het drukknopje ineens een schuifknoopje is. Thijs ligt natuurlijk helemaal stil. Hij vindt het ook leuk papa te zien modderen met zijn broekje. Zitten er ineens twee beentjes in een pijp. Wat een lol. Hij schatert. Zeker als dit om half zes ’s morgens gebeurt als Thijs naar zijn oppasmoeder Monique gaat. Dan is papa blij. Slaapdronken frunnikt hij aan de luier. Het gebeurt ook wel dat papa als Thijs in zijn maxi cosi zit ineens een lucht gewaar wordt die op die van het platteland gelijkt. Zijn geweten knarst: ‘Zo kun je hem niet afleveren, dat is niet lief!’ Dus Thijs weer uitgepeld en het flatsie schoongemaakt. Van de geur draait papa’s maag zich bijna om, in alle vroegte, Thijsje heeft er geen last van. Papa moet toch zelf ook weleens? Ja, maar papa trekt dat door en dit gaat in een zakje. Papa kan nog wat bijleren. Sta je met Thijs bij de commode, kom je erachter dat zijn toetenpoetsdoekje in de badkamer ligt. Ja, en hij kan al goed omrollen, dus met een beetje pech rolt hij naar beneden als je hem loslaat. We gaan ook regelmatig wandelen. Dan komen we soms de vader van Tristan tegen, die twee weken jonger is. Papa van Tristan heeft dan ook een papa dag. We kijken in elkaars wagen, vergelijken wie er groter is en stellen vragen. ‘Heeft ie al tandjes, hoe slaapt ie, wat eet ie?’ Onlangs kwam ik de papa van Tristan weer tegen en toen was hij wat gestressed. Tristan had die middag nog weinig geslapen. Ik ken dat, heel herkenbaar. Dan kan het ’s avonds feest worden. Advies als je dan tv wil kijken: pagina 888 van teletekst levert de ondertitels voor als je in het gebrul van je kleine zit. De kracht daarvan verbaast me elke keer weer. Het is of we ons hoofd in de motor van een 747 stoppen. Sstt…Thijs slaapt op mijn schoot. Hij is in badje geweest en gaat zo fris in zijn bedje en doorslapen, heeft hij beloofd. Papa gaat zondag aan de halve marathon van Amsterdam meedoen. Hij heeft dat Thijs uitgelegd. Papa zit op kantoor en wil geen vette, dikke, uitgezakte frietzak worden. Daarom loopt papa zich te pletter en hopelijk haalt hij de finish voor de bezemwagen. Thijs gaat er van uit dat papa, zijn held, binnenkomt voor de eerste Keniaanse prof loper. En ik spreek hem niet tegen.