Een maandagavond met het Reuring Gedichten Collectief, 12 augustus 2013

Gedichten zijn niet gemaakt, meestal niet gemaakt om voorgedragen te worden. Ja, heel vroeger wel, toen werden ze gemaakt voor het gehoor. Met veel rijm, veel stoplappen en ritme. Daar heeft de moderne dichter niet veel mee. Bij het voordragen heeft hij dan wel een probleem. Toch worden er nog steeds dichtavonden gehouden omdat er mensen zijn die toch graag poëzie willen beleven, een stem willen horen bij een gedicht. Ik heb onlangs zo’n poëzie avond gepresenteerd. Het was 12 augustus, een warme maandagavond, in Bagels and Beans, in de Koorstraat in Alkmaar. Bij het kleurrijke geluid van de koffiepot droegen diverse mensen gedichten voor. Korte gedichten, omlijst door twee muzikanten met lichte muziek en zelfgemaakte, amusante teksten. Zij heetten de Marginalen, Jan Willem Reitsma en Rene van Kalken. De avond begon met een piepjonge dichter, Joris Brussel, die na zijn gedicht snel naar huis moest. Veel frisse gedachtes, humor en puntigheid. Hij prefereerde niet op het Bagels podium te gaan staan, maar stond voor de bar. Een andere opstelling, maar zo kon hij iedereen aankijken. Na Joris kwam Elbert Gonggrijp, hij heeft een romantisch ideaal in zijn stem. ‘Onverwacht’ kwam Conny Riemers naar voren en zong een ode voor Elbert. Ze zong zuiver. Na deze romantiek landden we op aarde met de nuchtere teksten van Peter Boer, die voordroeg uit zijn boek Vol hoofd . Een boek over zijn autistische zoon. De muzikanten speelden steeds na twee dichters hun geestige liederen en toen was het pauze. De gastvrouwen van Bagels and Beans, Corry van Tricht en Maaike Ineke probeerden zo veel mogelijk het geluid van de koffiepot te voorkomen. Toch is dit etablissement wat betreft de rust beter dan een doorsnee kroeg. Hier houden ze rekening met ons, in een bar ligt dat anders. Na de pauze hoorden we Helle van Aardeberg. Zij vond haar inspiratie in de natuur. Ze werd gevolgd door Jeremy Keighley, die zijn bronnen vindt in het grootstedelijk elan en de eeuwige jeugd, en forever young wil blijven. Het etablissement van Bagels is sfeervol en kan zonder microfoon worden bediend. Dat scheelt weer een hoop gedoe met apparaten. Het gebeuren is een initiatief van het Reuring Gedichten Collectief, opgericht door Alja Spaan. Haar drijfveer is daarbij dat de poëzie van zijn muffe geur moet worden ontdaan en als ik zo naar deze avond kijk en de vorige keer in gedachten neem, dan begint dat uitgangspunt redelijk gestalte te krijgen. Er waren romantische dichters, stadse dichters, er was muziek en je kreeg het gevoel dat er beweging inzat. Er is doorstroom en er zijn geen dominerende mensen. Elke keer is weer anders. Wat ik prettig vind aan het Reuring festival is dat er geen vooropgelegde cultuur is, waarbinnen de dichters moeten passen. De entree is open, het podium is van u, en we doen wat we doen. Wel is het belangrijk dat de dichters zich aan de voorgeschreven tien minuten houden vanwege het gehoor dat vermoeid raakt. Na het programma is er even tijd voor een ieder die wat wil voordragen, het podium met het hekwerk te bestormen. Daarna gaan we met de Reuring hoed rond en de deelnemer krijgt een zelfgemaakt presentje van Alja. Zo babbelen we nog wat in de lauwe zomeravond. Voor verdere informatie kunt u kijken op de website Reuring Dichters Collectief of op Facebook. Ook diverse dichters, genoemd in dit stuk kunt u terugvinden op Facebook.