Er ligt nog een enkele oliebol in de kast. Wie gaat
deze alsnog opeten?
En terwijl de rest van het land nog in bed ligt,
schrijf ik deze woorden. De allereerste van het jaar. Mijn geliefde is op haar
werk, want de zorg wacht nooit. Weer of geen weer.
De kerstperiode hebben we doorstaan, want we waren
alle drie ziek en dat is toch niet zoals het hoort te zijn: energiek, bruisend.
En nu: snotterend en moe. Het weer werkte ook niet, want de regen blijft maar
komen, eindeloos.
Gister op de valreep een kat geadopteerd: Sjors. Een
donker, klein mannetje, negen jaar oud. Hij blijft in het asiel, want hij is
ooit aangereden en heeft een trauma. Bekijk hem eens via de link op de
onderstaande pagina: www.stichtingzwerfdier.nl/adoptiekatten/sjors
Het vuurwerk kende zware grommende knallen,
voorafgegaan door een lichtflits. Niet normaal dat deze spullen te koop zijn
via het heilige, maar vooral donkere internet. Wanneer is vuurwerk afsteken
begonnen? De voorstanders halen altijd het traditie argument uit de kast, maar
zolang kan het niet normaal zijn. Al herinner ik me wel vuurwerk in de jaren
zeventig, toen ik een guppie was. Mijn vader stak wel wat af voor de deur.
Het is stil buiten en binnen ook. Er ligt een enkele
oliebol in de kast. Die is van het vorig jaar. Maar hij smaakt nog wel hoor.
Jawel, je kunt hem nog opeten. En daarna begin je vrolijk aan je nieuwe jaar.
je schudt handen en je bent opgewekt. Want wat heb je nodig in dit leven?
Een oliebol, zelfs in de zomer, een vrolijke lach, een gezond lijf. Liefde en gezondheid.
Ik wens dat iedereen toe. En dat we ons zelf niet te
serieus nemen, want daarvoor is het leven te kort. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten