Ik zag een grote, rode ballon over de daken van de oude stad wiegen. Hij
bewoog zich langzaam voort alsof er geen haast op aarde bestond.
Ik stond met een kopje thee in mijn hand, op de achtste verdieping van
onze kantoortoren en keek naar het wonder. Eén rode ballon boven de natte huizen. Misschien van een kind geweest of ontsnapt aan een bruiloft,
van de voordeur van de bruid gewaaid.
Meestal als ik iets moois zie, dan wil ik dat ook delen, maar dit niet. Er zijn
wonderen die alleen voor je eigen ogen bestemd zijn.
En zo lang je leeft, blijf je je eigen private wonderen beleven. Weet je
wat ik bijzonder vond? het moment dat ik als kleine jongen , na maanden
klappertanden in een hoekje van het zwembad, durfde drijven en zwemmen en dat ik vooruitging in het water!
Wat een geluk heerlijk te kunen zwemmen net als alle andere kinderen!
Mijn ouders waren er ook gelukkig mee, maar dat was een ander soort geluk.
Ik zag de grote, rode ballon niet meer terug. Hij verdween achter het station. Ik verdween achter de computer met de berekeningen in het zicht.
9-6-2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten