Juffrouw Dollie was de beste koe van de stal. Ze gaf de mooiste en de lekkerste melk en daarom was boer Albert heel blij met haar.
Op een dag, na een lange, koude winter, werd het weer lente. Boer Albert zei tegen Dollie: ‘Juffrouw, het is weer voorjaar, het gras is groen, je mag weer uit de stal. Fijn hè?
‘Ja!’ zei juffrouw Dollie. ‘Helemaal geweldig!’ En zo geschiedde. De staldeur ging open
en de juffrouw huppelde het weiland in. Ze vond het heerlijk! Die frisse lucht, het zonlicht op haar huid! ‘Jiehoew!’ loeide ze. ‘Yes! KoeiVet, Koeigaaf, koeicool!’
De mensen die aan de rand van het weiland woonden, moesten om haar vrolijkheid
lachen. Een dansende koe, dat was grappig! Sommigen namen haar op, op de video.
‘Zo Hollands, heerlijk!’ zei een rijke man in een ruitjesbroek. Juffrouw Dollie kwam op hem af. Hij aaide haar over haar snuit. ‘Hallo!’ zei ze ineens. De mensen keken even op.
‘Kun jij praten koe?’ vroegen ze. ‘Yes!’ riep ze. ‘Ik kan Engels, Duits en Nederlands!’
‘Okee!’
‘Van wie heb je dat geleerd?’
‘In de stal van een oudere geit, die al overal is geweest..’
‘Dat is heel knap, koe..’
‘Dollie, zeg maar Dol..’
‘Ongelofelijk! Dat is nieuws, zeg!’
‘Heee … luister,’ zei ze tegen een mooie jongeman. ‘Albert heeft gevraagd wat ik voor mijn verjaardag wil hebben, maar ik weet niks .. ’
‘Wanneer ben je jarig dan Dol,’ vroeg de man.
‘In juli..o.. Albert wil me een tattoe geven op m’n kont, maar ik ben helemaal niet zo
tattoe - erig en anders een bh voor mijn uiers..dat vind ik niks voor mij..’
‘Weet je wat je dan vragen moet?’ zei de jongen enthousiast.
‘Nou?’
“Vraag een boom voor je verjaardag!’
‘Dat is een goed idee, maar eh .. ik kan helemaal niet klimmen..’
‘Juffrouw Dol, een koe hoort niet in een boom te klimmen!’
‘Dat was een grapje.. ha..ha..!’
‘Onder die boom heb je dan in juli en augustus een heerlijke schaduw!’
‘Yes! Wat een superkoeivet idee!’
Juffrouw Dollie huppelde van blijdschap door het verse groen.
Ze zag boer Albert aan komen lopen. Hij zat achter Desi Bee aan, het varken, dat weer
eens was ontsnapt.
‘Ik heb even geen tijd nu Dol,’ hijgde hij en hij duwde Desi Bee terug in haar hok.
‘Zo zeg ’t maar, lieve melkkoe van me!’
‘Ik weet iets voor mijn verjaardag,’ zei ze opgewekt.
‘Zo, wat dan?’
‘Ik wil mijn eigen boom, in het weiland, dan heb ik als het warm is, een lekker schaduw
plekje.’
Het voorjaar ging over in de zomer, en toen brak de dag aan dat Dollie jarig werd.
Albert had een prachtig boompje geplant. ‘Hartelijk gefeliciteerd!’ zei hij tegen Dollie.
“Hier is je boompje!’
“Dank je,’ zei ze. ‘Je weet niet half hoe blij ik hiermee ben!’
‘Hartelijk gefeliciteerd met mij !’ zei de boom tegen Dollie.
‘Dank je!’ zei ze. ‘Ik wist niet dat bomen konden praten!’
’T is wel handig!’zei de koe. ‘Want als ik jou water geef, geef jij mij dan schaduw?’
‘Dat is goed! Nu ben je mijn matti!’
En zo gebeurde het. Elke ochtend liep Dolly naar de sloot, nam een slok water, hield het in haar mond en liet los aan de stam van de boom.
‘O heerlijk! Ik hou van een ochtend douche!’ riep deze. ‘En ik groei er van!’
Nou en of dat hij groeide, in een jaar tijd was hij een stoere eik geworden, met aan zijn
takken veel eikels en in zijn kruin eekhoorns en vogels.
In de schaduw lag Dollie lekker te soezen.
Toen werd het herfst.
‘Ik moet weer in de stal,’ zuchtte de koe. ‘Ik zal aan je denken boom!’
‘Ja,’ zuchtte de eik. ‘Het is eenzaam zonder jou, maar ja, in het voorjaar zien we elkaar
weer, zullen we dan trouwen?’
‘Dat is een goed idee!’
‘Tot dan, dan …!’ En ze huilden allebei en namen afscheid. De eik zwaaide zachtjes met zijn kale takken en Dollie met het kwastje van haar staart.
Op een dag, na een lange, koude winter, werd het weer lente. Boer Albert zei tegen Dollie: ‘Juffrouw, het is weer voorjaar, het gras is groen, je mag weer uit de stal. Fijn hè?
‘Ja!’ zei juffrouw Dollie. ‘Helemaal geweldig!’ En zo geschiedde. De staldeur ging open
en de juffrouw huppelde het weiland in. Ze vond het heerlijk! Die frisse lucht, het zonlicht op haar huid! ‘Jiehoew!’ loeide ze. ‘Yes! KoeiVet, Koeigaaf, koeicool!’
De mensen die aan de rand van het weiland woonden, moesten om haar vrolijkheid
lachen. Een dansende koe, dat was grappig! Sommigen namen haar op, op de video.
‘Zo Hollands, heerlijk!’ zei een rijke man in een ruitjesbroek. Juffrouw Dollie kwam op hem af. Hij aaide haar over haar snuit. ‘Hallo!’ zei ze ineens. De mensen keken even op.
‘Kun jij praten koe?’ vroegen ze. ‘Yes!’ riep ze. ‘Ik kan Engels, Duits en Nederlands!’
‘Okee!’
‘Van wie heb je dat geleerd?’
‘In de stal van een oudere geit, die al overal is geweest..’
‘Dat is heel knap, koe..’
‘Dollie, zeg maar Dol..’
‘Ongelofelijk! Dat is nieuws, zeg!’
‘Heee … luister,’ zei ze tegen een mooie jongeman. ‘Albert heeft gevraagd wat ik voor mijn verjaardag wil hebben, maar ik weet niks .. ’
‘Wanneer ben je jarig dan Dol,’ vroeg de man.
‘In juli..o.. Albert wil me een tattoe geven op m’n kont, maar ik ben helemaal niet zo
tattoe - erig en anders een bh voor mijn uiers..dat vind ik niks voor mij..’
‘Weet je wat je dan vragen moet?’ zei de jongen enthousiast.
‘Nou?’
“Vraag een boom voor je verjaardag!’
‘Dat is een goed idee, maar eh .. ik kan helemaal niet klimmen..’
‘Juffrouw Dol, een koe hoort niet in een boom te klimmen!’
‘Dat was een grapje.. ha..ha..!’
‘Onder die boom heb je dan in juli en augustus een heerlijke schaduw!’
‘Yes! Wat een superkoeivet idee!’
Juffrouw Dollie huppelde van blijdschap door het verse groen.
Ze zag boer Albert aan komen lopen. Hij zat achter Desi Bee aan, het varken, dat weer
eens was ontsnapt.
‘Ik heb even geen tijd nu Dol,’ hijgde hij en hij duwde Desi Bee terug in haar hok.
‘Zo zeg ’t maar, lieve melkkoe van me!’
‘Ik weet iets voor mijn verjaardag,’ zei ze opgewekt.
‘Zo, wat dan?’
‘Ik wil mijn eigen boom, in het weiland, dan heb ik als het warm is, een lekker schaduw
plekje.’
Het voorjaar ging over in de zomer, en toen brak de dag aan dat Dollie jarig werd.
Albert had een prachtig boompje geplant. ‘Hartelijk gefeliciteerd!’ zei hij tegen Dollie.
“Hier is je boompje!’
“Dank je,’ zei ze. ‘Je weet niet half hoe blij ik hiermee ben!’
‘Hartelijk gefeliciteerd met mij !’ zei de boom tegen Dollie.
‘Dank je!’ zei ze. ‘Ik wist niet dat bomen konden praten!’
’T is wel handig!’zei de koe. ‘Want als ik jou water geef, geef jij mij dan schaduw?’
‘Dat is goed! Nu ben je mijn matti!’
En zo gebeurde het. Elke ochtend liep Dolly naar de sloot, nam een slok water, hield het in haar mond en liet los aan de stam van de boom.
‘O heerlijk! Ik hou van een ochtend douche!’ riep deze. ‘En ik groei er van!’
Nou en of dat hij groeide, in een jaar tijd was hij een stoere eik geworden, met aan zijn
takken veel eikels en in zijn kruin eekhoorns en vogels.
In de schaduw lag Dollie lekker te soezen.
Toen werd het herfst.
‘Ik moet weer in de stal,’ zuchtte de koe. ‘Ik zal aan je denken boom!’
‘Ja,’ zuchtte de eik. ‘Het is eenzaam zonder jou, maar ja, in het voorjaar zien we elkaar
weer, zullen we dan trouwen?’
‘Dat is een goed idee!’
‘Tot dan, dan …!’ En ze huilden allebei en namen afscheid. De eik zwaaide zachtjes met zijn kale takken en Dollie met het kwastje van haar staart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten