Minoes

Minoes is nogal oud en mager. Mijn moeder noemt haar 'karkasje' maar ik vind dat wel meevallen. Okee, de dikste is ze niet, maar ze heeft weer gewicht teruggewonnen.
De afgelopen jaren heb ik al vaak met haar bij de dierenarts gezeten. Op een dag kon ze niet meer plassen, toen heeft ze pillen gekregen. Als je weet hoe je die binnen moet krijgen...wat een gevecht! Maar goed een dag later had ze er geen zin meer en ze lag alleen maar te slapen. Helemaal suf. Weer de dokter gebeld. 'Mmm, komt u
morgen meteen langs..' Dus weer met het beestje naar de praktijk en toen heeft hij een infuus gegeven. En weer andere pillen. Maar het belangrijkste was dat ze weer ging eten. Ik probeerde dat met zachte dwang, maar ze spuugde het eten gewoon weer uit. Toen heeft Anja een injectiespuit uit het ziekenhuis meegenomen en daarin heb ik de slagroom gestopt en die in haar strotje gespoten. Resultaat: we zaten allebei volkomen onder de slagroom.
Ander probleem met Minoesje: Anja had ook twee lieve poezen, een kater Sjaak en Sissie een langharig lief diertje. Voor de kenismaking met Sjaak vreesden we enigszins. En onze vrees werd bewaarheid. Op het moment dat ze elkaar in het kattenoog keken werden ze direct en onvoorwaardelijk vijanden. Ze renden elkaar achterna naar de zolder al vechtend en briesend en ze lieten een bloedspoor achter...nu wonen we in een ander huis en gaat het steeds beter, echter, Minoes daagt hem nog steeds uit en die domme Sjaak gaat er op in.
Laatste nieuws van Minoes is dat ze een schildklierafwijking heeft en daarvoor een hele speciale zalf krijgt die in haar oor moet worden ingebracht. Wel een gedoe elke dag.
Ja, wie beweert dat je niet zoveel omkijken hebt naar een katje, moet toch dit nog eens nalezen.