Vind je dat ik een dikke kont heb?

Lurch wist dat de vraag ‘vind je dat ik een dikke kont heb?’ eens moest komen, maar jammer genoeg kwam het nu net terwijl hij bezig was stiekem met zijn minnares te mailen via zijn mobiele telefoon. Afwezig mompelde hij iets van ‘valt wel mee schatje’ maar dat pikte zij niet, hij wist dat het verkeerd was. Ze tierde dat hij een ondankbare hond was die maar een ander schatje moest nemen. Hij wilde bijna zeggen dat hij daar hard aan werkte, maar slikte dat in. ‘Ik heb een vriend in Italie die je kan helpen riep hij tegen de badkamer deur die daarna weer werd geopend. ‘Wat zei je?’krijste ze. ‘Antonio, die kan je helpen. Het kost wel wat maar hij is wel een wonderdokter. Hij kan elke vrouw aan een ei ..ik bedoel aan een kind helpen.’ Hij had al weer spijt van deze woorden, maar je moest toch wat met een gefrustreerde vrouw van 60 die een kind wil. Wilde ze maar op een cursus naaktmodeltekenen of schilderen als Bob Ross. Hele hordes dames stortten zich op latere leeftijd in het creatieve. Waarom zij niet? Hij maakte zijn mail aan zijn 20- jarige vriendin af. ‘Moet nu stoppen, morgen naar Italie voor de truc met het ei..’ De volgende dag waren zij op het spreekuur van Antonio, de wonderdokter. Hij leek nog het meest op een vette doorgefokte boxer, met kwijl aan zijn kin. Er zat zelfs een tolk bij het gesprek die alles vertaalde. ‘Alles mogelijk, zei de tolk. Een kind binnen twee maanden kwestie van goed timen en precisie. Of mevrouw even mee wil komen? Mevrouw verdween samen met Antonio in een aparte ruimte. Lurch loerde door het sleutelgat naar binnen. Hij zag dat zijn vrouw omgekeerd aan het plafond was opgehangen en heen en weer bungelde aan een veer. De tolk kwam naast Lurch staan. De befaamde schudmethode, zei hij. Het ei wordt uit de boom geschud als het ware. De dokter stapte onverwachts naar buiten. Het ei is geschud vertaalde de tolk. Alleen nunog naar buiten door de verroeste klapdeuren. Heeft mijnheer nog weleens wat hier aan gedaan? Lurch zocht in zijn geheugen naar de laatste keer huwelijkse betrekkingen, dat moest ruim voor de introductie van de euro zijn geweest, of voor de internet bubble barstte. HIj wist het niet meer. Daarna kocht hij de liefde zoals een ander een pak koekjes in de AH. Het kon een secretaresse zijn die hij met wat flappen zover kreeg of gewoon een meisje in een hotel. Maar de laatste tijd werd het almaar wat slapper hier en daar. De dokter hijgde of mijnheer nu wat wilde leveren. HIj moest naar een apart hokje en trachtte enigszins wat te leveren, maar er kwam niets, hij was opgedroogd. Bij de balie stond een jonge jongen met een dweil. HIj gebaarde naar de jongen. HIj wees naar het potje en toonde een dikke bundel bankbiljetten. De jongen begreep op de een of andere manier wat hij moest doen en vulde het potje razendsnel. De dokter was ondertussen met kruipolie bezig het onderstel van mevrouw van oxides te ontdoen en Lurch zag dat de arts dezelfde spuitbus gebruikte als waarmee hij ’s winters het sleutelgat van zijn auto ontdooide.. Toen dat gebeurd was riep de tolk: en nu de truc met het ei! De dokter schoof een arm met een monsterachtige handschoen naar binnen en riep plots: HA! Ten teken dat hij het ei had gevangen. Er kwam een reusachtig ei naar buiten. Zo oud worden ze groot als vogelei met kalkschaal vertaalde de tolk. De dokter pakte een hoed deed het ei erin, gevolgd door de inhoud van het potje en begon te roeren. Tot verbijstering van Lurch deed hij er ook nog mayonaise bij. Hij roerde met een pollepel en zong O solo mio. Toen stopte hij en keek in de hoed. Het mengsel schuimde en borrelde over de rand. Nu baby terug in de buik. HIj zoog het op met een slagroomspuit en de inhoud werd ingebracht in de arme vrouw, die weinig leven meer vertoonde. Het bleek dat zij een flauwte had gehad tijdens de behandeling. Gebeurt wel meer riep de dokter terwijl hij klopte op het levenloze lichaam. Lurch baalde ervan dat hij voor deze toestand ook nog een rekening zou krijgen. En wat voor een: het was een astronomisch getal. ‘Ik voel me nu al zwanger,’ zei de vrouw op de vliegtuigtrap. Lurch zuchtte. Ze kwamen thuis. Er stond een mevrouw aan de deur die beweerde dat zij zijn dochter was. Dat had hij de laatste tijd na zijn 80e verjaardag wel meer. Hield het dan nooit op? HIj schoof weer wat flappen en ze vertrok. Ze had een wiebelend achterwerk met de breedte van een vliegdekschip.