Zomer over het lage land donderdag 17-7-2014 15.00 uur

De lucht is blauw en warm en sluierwolken hangen over het groene, natte land. Een boer maakt rollen van gras, voor de zwartwitte koetjes. Een bootje vaart langs de rietpluimen. De weg slingert zich lager dan het water door de polder en rechts is een golfbaan, maar niemand golft vandaag. Op het strand van Bergen aan Zee is het deze donderdag rustig. Een vlaai jongeren hangt slungelig, in veel te grote broeken, in het zand. De zee is nog koud. Ik zie hoofden, net boven de waterspiegel, en naast hen een boot van de reddingsbrigade. Ze praten. Twee meiden met maar weinig stof om het lichaam, spelen met een batje en een bal. Ik zie nu pas het windmolenpark aan de horizon. Het valt nauwelijks op. Ik draai me om en zwaai naar Anja en Thijs. Ik neem, in het gietertje, zeewater voor hem mee. We graven een tunnel en eten een chipje. Ondertussen verkleuren we van melkpakwit naar roestbruinoranje. Twee straaljagers scheren laag over de golven. Wat een weer, geniet ervan. Voor je het weet logeer je weer maanden in je wollen onderbroek en zie je eruit als een aangespoeld stuk zeewier. Zo is ons leven op 52 graden NB. In die lange, donkere maanden hoop je hierop, terwijl een straaltje uit je neus loopt en je al weken hoest als een auto die de APK niet zal halen. En als je pech hebt kan het hier ook nog eens heel hard gaan vriezen, zo hard dat je oren er zowat afbreken. Ik zie Thijs en mama bij de waterlijn. Ze zwaaien naar twee speedboten. Alles is hier vrede. We fietsen met de wind in onze haren en racen van de duintop gevaarlijk hard naar beneden. Post scriptum: Als we thuiskomen en aan het badderen zijn, ontploft het vliegtuig boven Oekraine