Vorige week kwam ik na de zwemles met mijn Tarzan thuis,
toen ereen kleine dame aan de deur stond te bellen. Zij had de nieuwjaarswens
en een kaartje bij zich omdat zij de bezorgster was van het Alkmaarse
sufferdje. En natuurlijk wilde ik haar wat geven want ik steun alle ijverige
jongedames en heren die auto’s wassen, kranten bezorgen en pizza’s bezorgen.
Het is goed dat ze al wat werken en kunnen sparen voor iets wat ze willen
hebben. Helaas bleek ik geen enkele munt in huis te hebben. Alleen die van chocolade,
achtergebleven toen de Sint naar Spanje vertrok. Ik vroeg haar deze week terug
te komen. Nu hoop ik dat zij niet deze avond aanbelt, want vanavond draaide ik met
de sleutel, hoorde een korte krak en het slot was kapot. De deur gaat niet meer
open, dus wij zitten min of meer vast.
We kunnen nog wel door de achterdeur, maar om verder te komen moeten we
dan door de bosjes. En de poort eruit tillen.
Het meisje is niet geweest vanavond. Ik had de munten wel door het openstaande
keukenraam geworpen. Eh..gegeven. Eigenlijk hou ik helemaal niet van ongevraagd
drukwerk, maar een kind moet je niet laten staan bellen in de kou.
Groeten uit onze vesting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten