Geestmerambacht, een gebied dat 50 jaar geleden ontstond door een zandput die gegraven werd om onze huizen op te kunnen bouwen. Met een mobiele telefoon maakte ik vandaag opnames die prachtige wolkenluchten en waterpartijen tonen. Het gebied is redelijk maagdelijk wat betreft voorzieningen, en wat mij betreft, blijft dat zo.
Vandaag maakte ik met Thijs een wandeling door
Geestmerambacht, een recreatiegebied in de ouderwetse betekenis, dus weinig
horeca, geen klimtorens, noem maar op. In deze voormalige zandput, met een
diepte van 20 meter, kom je wandelen of fietsen. Als het warm is, kan je er
zwemmen. Als je er wandelt, merk je hoe stil het er is. Ik kan weinig plekken
in mijn omgeving opnoemen die zo rustig zijn. Er is een krachtige stilte, omdat
het gebied gewoon het gebied is. Hoe belangrijk is stilte? Heel belangrijk denk
ik. Stilte kan confronterend zijn, maar ook heilzaam, als een medicijn.
Het verbaast me niet dat er gemeentelijke plannen zijn om van dit gebied een dolle, bonte kermis te maken. Ik zag een promo-video, waarin gesproken werd over een hotel, een klimtoren en een flinke uitbreiding van de horeca. Het gebied wordt gezien als een koe die gemolken gaat worden. Dat zal flink wat mensen trekken, die geld meenemen. Prima voor de werkgelegenheid. Dat is hartstikke fijn, maar daar heeft mijn stiltegebied onder te lijden.
Dus ik zeg daar: 'nee' tegen. Ik begrijp de honger naar recreatie en naar inkomsten, maar dit gebied is op een andere manier zeer waardevol: de kracht van de stilte kun je er live, analoog ervaren. En dat moet zo blijven. Ik zet hier nog een paar foto's onder ,die ik vandaag met de mobiele telefoon maakte. Ik ben diep onder de indruk van het stromende water, de woestgrillige wolkenpartijen en het zachtdiffuse licht.
Deze laatste foto toont een stukje van de zeer oude Kleimeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten