De roodbuikschildpad

 

 

Er zijn niet veel mensen die hem of haar hebben gezien, maar ik zag hem wel, het was  gewoon toeval. De roodbuikschildpad in de Haagse Hofvijver. Hij lag roerloos in de zomerzon, tussen blaadjes, in het water. Ik stond deze week op de kade, vlakbij het Binnenhof en zag een klein geschubd donkerbruin wezentje. Kopje boven het water, aan het genieten van de zon.

Ik vroeg me af wie hem in de vijver heeft losgelaten, want van zo’n dier, hoe sloom ook, ga je toch houden. Je ziet hem kruipen, groeien, van zijn gras genieten, met zijn oogjes knipperen en ’s winters lekker slapen. En dan op een dag: in een zak, misschien wel in de nacht.  Zijn baas mompelde afscheidswoorden: ‘En daar ga je vriend, alleen in je nieuwe bad. Kijk daar heb je een eiland. Daar ga je.’

En ik denk: hij is niet de enige voor wie dit trieste lot geldt. Er worden honden aan bomen gebonden, konijnen gedumpt in parken en parkieten van het balkon geworpen. De schildpad heeft zich weten te redden, hij heeft de vijver tot zijn reservaat gemaakt, maar ik vind dat het niet hoort. Hij hoort beschermd te worden. Tegen mensen, ratten, vervuiling en kou. Goed, hij is een exoot, zoals dat heet. Een toerist zonder verblijfsvergunning. Toch: ook daar zorg je goed voor.

Maar ik heb een idee, want niet ver van het vijvertje, ligt het torentje en daarin werkt  minister-president Mark Rutte, de leider van de regering. Op internet zag ik dat de schildpad zelfs  ‘Mark’ wordt genoemd. Nou, minister-president, pak een rubberboot en vaar de vijver op. Vang de schildpad en neem hem mee naar je torentje. Geef hem een warme plek in je werkruimte. Word de eerste mp met een schildpad. Plaats hem in een terrarium en geef hem ook een aquarium. Praat tegen hem als een vriend. Toon hem aan de wereld: aan Joe, aan Zelenski, desnoods aan Poetin.

Mp, bescherm de dieren van de stad. Neem het op voor de schildpadden zonder baas, de konijnen zonder kinderen, de honden op de parkeerterreinen, de reigers bij de viskraam. Haal ze binnen en begin een Haagse dierentuin en bedenk: een mens is een primaat, een aap. Een naakte aap in een keurig pak.

Mijn laatste woorden: ook jij, minister-president,  kunt ooit worden gedumpt in een reservaat. Bijvoorbeeld in de Oostvaardersplassen. En de dumpers waarschuwen je: '

denk erom:  je bent een exoot, je mag je niet voortplanten!'

Maar goed, dat was je al niet van plan, las ik in een blad bij de kapper.

En nu zwemt roodbuikschildpad Mark zijn rondjes in de Haagse Hofvijver, als een mini-variant van het monster van Loch Ness. Hij knipoogt naar de toeristen, hij heft zijn kopje op. En als het kouder wordt, zwemt hij naar het eiland. Hij weet dat hij alleen is. Hij zal gaan slapen. Maar op een dag zou iemand nog een roodbuikschildpad in het water achter kunnen laten. En liggen er eieren op het eilandje en iemand zal op zijn Haags zeggen – ik kan dat niet nadoen-:  ‘Misschien moeten we die ooievaar vervangen door een schildpad, joh. Is wel een goed symbool voor Haagse politiek, want ga maar na: je ziet hem bijna nooit, duikt voortdurend onder water en ’s winters slaapt hij. En: hij kan zich noooooit iets herinneren!’