Het panoramaterras Schiphol is gesloten

Vandaag was ik met mijn gezin een uur op Schiphol, vooral vanwege de treinen die er heen gaan. Mijn zoon (8) is treinengek. Hij wilde vooral graag rijden in een SNG, dat is een nieuwe sprinter. 

Op Schiphol belandden we in een mierennest van mondiale snit. Een vreedzame wereldkolonie, allen met dezelfde doelen: wachten, wachten en wachten en dan op reis gaan. Of thuiskomen en dan heel enthousiast verwelkomd worden bij de arrivals. Mensen die elkaar snikkend in de armen vallen van blijdschap, van geluk, en gevuld met tranen. Het is ontroerend om naar te kijken. We werden tijdens onze vervoering weggestuurd door een beveiligingsman die een verlaten tas had ontdekt. Hij waarschuwde zijn collega's.

Daarna besloten we naar het panoramaterras te gaan. Daar kun je, heerlijk in de kerosinedamp, genieten van startende en dalende stalen monsters. Maar helaas,    

dit panoramaterras was gesloten en daarom bezochten we de vliegtuigshop. Voor de deur van die winkel staat een vliegtuigmotor en een onderstel van een toestel. Het mooiste zit binnen verstopt: een oude cockpit waarin je gewoon alles aan mag raken. Natuurlijk is het daarin altijd druk.

Normaal gesproken staat op het panoramaterras een oude Fokker, daar kun je in plaatsnemen. Voor andere oude toestellen moet je naar het Aviodrome, in Lelystad, of Soesterberg. 

Toen we weer bij de trein stonden, realiseerde ik me dat ik op Schiphol geen enkel vliegtuig gezien heb. Behalve dan dat speelgoedexemplaar uit de winkel. Wèl heel veel mensen en als ik eerlijk ben, kan ik langer naar die exemplaren kijken, dan naar vliegtuigen.     

Rare droom

Vannacht had ik een rare droom. Ik was toeschouwer bij een wedstrijd tussen een mier op een racefiets en een mier in een hardlooptenue, met hardloopschoenen. Het was spannend.
Wel een hele vreemde droom. 

Dierenleed

De warmte is weer normaal wat hij is in een Hollandse zomer. Blauwe lucht, met wolken. Het gras wat te geel voor Nederland. Er was wel veel dierenleed door de hitte. Sommige beesten zien nooit daglicht en dat is erg. Hun stallen werden veels te heet. Sommige koeien stonden wel buiten, maar zonder een boom voor de nodige schaduw. Dat moet veranderen. Alle dieren tellen mee. 

Nog meer warmte

Zelfs kat Jip heeft een coldpack gekregen. Hij zag er sloom uit. Op de tafel staat een ventilator te blazen, met daarvoor een fles gevuld met ijs. Buiten begint het nu in de avond te waaien, hier en daar valt al regen. Het duurt wel even eer het loeihete huis is afgekoeld. Vooral de dakpannen zijn daar schuldig aan.

En de hitte ging door...

En vandaag ging de hitte door en legde het land min of meer lam. Mensen kunnen hun werk nauwelijks nog doen. Het is zwaar afzien.Naar het strand gaan, helpt bij 40 graden ook niet meer. Er is geen schaduw.
Nu is het hier in de avond nog 27 graden. De natuur heeft ons in de greep.
Ik werd vanmiddag een beetje minder lekker, hoofdpijn. Dat zou kunnen komen door wel te drinken, maar minder te eten. Daardoor zakt het percentage natrium en dat is slecht voor het functioneren van het brein. Morgen ga ik bouillon gebruiken, want ook dan wordt het vreselijk warm.       

De hitte van vandaag woensdag 24 juli 2019

donderdag 25 juli 0.00 uur.

Vanuit Spanje kwam de hitte vandaag ons land binnen gedreven. Het huis is opgewarmd. Buiten is het afgekoeld. Ik woon dicht bij de zee, daar is het minder warm als in de rest van het land. De thermo steeg vandaag naar ongeveer 33 graden. Dus zat ik hier te schuilen, eigenlijk. Ik heb nu de achterdeur open gezet. De koele lucht stroomt de kamer binnen, maar het steen is opgewarmd, dat gaat niet zomaar over. Als ik de tuin in loop, is het stil en donker. Geen kroeggeluiden. Eigenlijk doodse stilte. Aan de zuidwestelijke hemel staat een heldere ster. Ik weet niet welke.
Morgen zal het opnieuw heet zijn.
Hoor ik daar katten vechten in de struiken? 

Ik heb een tijd niet geschreven op deze blogpagina, vanwege allerlei strubbelingen in de werksfeer.
Nu ga ik weer moedig verder.       

Beschrijf een wachtkamer van de tandarts, vanuit het gezichtspunt van de wandklok.

  

8.00 ’s Ochtends. Sjaak, de tandarts, komt binnen. Doet zijn jas uit. Gaat koffie zetten. Hij drinkt, daarna doet hij zijn groene tandartspak aan. De assistente komt ook binnen. Ze is gebruind, op haar schouders zelfs rood. Ze vertelt een heel verhaal over haar vakantie in Griekenland en dat ze daar een leuke Oostenrijker is tegengekomen. Herbert Unterwasser heet hij. Hij is al wat ouder, maar dat maakt haar niet veel uit. Hij zoent goed. Sjaak knikt. Hij vertelt dat zijn zoon net geslaagd is voor zijn eindexamen van de middelbare school. Die zoon, die Wonder Joy heet, wil ook tandarts worden, maar hij ligt het liefste de hele dag op de bank te spelen met zijn gameboy. ‘Hoe vin je dat nou?’ vraagt hij. ‘De jeugd, ‘zucht zij. ‘Die van mij zitten de hele dag op hun kamer. Ik weet niet eens wat ze doen achter die deur.’ Ze start de computer, het apparaat gaat heel langzaam. Dan komt de eerste patiënt binnen. Een beverige oude heer met één stok en twee tanden. Sjaak herkent hem direct: zijn vroegere onderwijzer van de 6e klas, de heer Vankoudeenhetevuren. De man valt bijna om. ‘Alles goed met u?’roept hij in het linkeroor.’ Je hoeft niet zo te schreeuwen!’ roept de kerel. “Ik ben hier voor mijn tanden, niet voor een gehoortest. ‘Ik heb bij u in de klas gezeten,’ zegt Sjaak terwijl hij de laatste dentalen bekijkt en betimmert. ‘Jij was een dondersteen,’ roept de patiënt. ‘Wat jij allemaal uitvrat, ik wilde je het liefst opsluiten in de kelder. Jammer genoeg mocht dat niet.’ Sjaak legt het spiegeltje terug. ‘Ik was een hele brave jongen,’ protesteert hij. ‘Bent u niet in de war met mijn broer Henk, Henkie van de Broek.’ ‘Nee, nee!’ roept de man. ‘Jij was het en kijk maar eens wat er van je geworden is: tandarts. En je kon zo goed leren!’