Dinsdagavond was ik op de atletiekbaan. Het was koud, erg koud zelfs en aan de rand van de baan lag sneeuw die je bij je enkels greep. We waren door deze elementen nog maar met een kleine groep en de mannen waren bijna allen thuis gebleven. Je hoort mij het woord 'watje' niet gebruiken. Er werd wel veel gesproken over de kou, terwijl dit bij schaatsen geen probleem is. Het hangt kennelijk samen met verwachtingen. Bij hardlopen hoort sunshine en glimmende zwetende lijven, maar zelf vind ik dat je nog beter door de sneeuw kan ploegen als boven de 25 graden lopen.
Sommigen vinden dat je beter helemaal niet hard kan gaan lopen, maar dat is niet helemaal waar. Ons lijf is in de evolutie gevormd om te rennen. Lange benen, smalle heupen. Bij vrouwen leek de schepper het even niet te weten: heupen kunnen niet te smal zijn, anders gaat de baby er niet door, maar ze moet ook wel hard kunnen lopen. Het is een bekken geworden dat net niet smal genoeg is, maar wel goed voor een pijnlijke bevalling. Maar goed dat wij mannen niet hoeven te bevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten