Ik sta in je kamer

Ik sta in je kamer,
maar jij bent er nog niet
je zit in mama’s buik
en niemand die je ziet.
Je hebt al gordijnen
met een Winnieh Poeh motief
ik ken je van de echo’s
en ik vind je nu al lief.

Ik moet nog even testen
of de waterkruik wel sluit
want anders loopt
het hete water er zo uit.
Je wiegje moet straks komen
maar het is nog vroeg,
als je gewoon blijft zitten,
is er tijd genoeg.

Je moet me vertrouwen,
dat ik er voor je ben,
dat ik nu al van je hou
hoewel ik je niet ken.
Nog tien weken wachten,
dan zijn we een gezin,
hoe zullen dan de nachten zijn
en hoe wordt het begin?

Het aankleedkussen ligt al klaar,
op de commode bij het raam,
ben je een jongen of een meisje,
je krijgt van ons een naam.
Zo stil en ook zo gek,
dat je er al bent en ook weer niet
in deze mooie kamer,
waarin ik, zonder jou,
een moment geniet.

Ik sta in je kamer,
zie de bomen zonder blad,
toch voel ik me heel vrolijk
want jij komt op mijn pad.
Baby, ik ga weer verder
met de dagelijkse troep,
ga jij maar lekker groeien,
pappie maakt voor mammie
een lekkere tomatensoep.


Ze zeggen dat je als ouder,
prenataal al praten moet,
ik hoop dat je dat snapt
dat je niet denkt:
pa, die is niet goed.
Nu laat ik je met rust schat,
ga maar spelen met je teen,
ik laat je in je ‘kamer’,
tot de lente komt, alleen.