In Nieuweschans,
vlakbij de Duitse grens, ligt een thermaalbad. Het water in dit bad is gevuld
met allerlei mineralen, onder andere magnesium, chloor, natrium. Het zou
heilzaam zijn hierin te baden. Men neemt een bad gedurende een half uur, waarna
men vijf uur rust neemt.
Het is aardedonker, hier in en om het hotel
Fontana in Nieuweschans. Ik gluur tussen de gordijnen. Stikdonker. Maar in de
verte wel dat gerommel, een diep geluid uit de aarde, alsof een colonne vrachtwagens
over een brug rijdt. Maar nee, dit zijn geen vrachtwagens, daar is het geluid
te diep voor. Is dit het geluid van de
gasboring?
Ik stort in het hotelbed en worstel even met
het bedlampje. Ik doe mijn ogen dicht en dobber weer in het mineraalwater. Het
is 36 graden, het proeft zout en het ruikt licht naar chloor, maar niet zoals
in een zwembad. Het water draagt je ook meer dan in een normaal bad. Je kunt
bijna blijven drijven. Een half uur mag je spetteren, dan doe je je badjas aan
en ga je verder in het ontspanningsoord. Overal zie je die badjassen. Het park
heet daarom het badjassenpark. De jassen hangen in de hangmatten en maken een
wandeling over het blotevoetenpad. Een pijnlijke expeditie dat pad, met stenen,
modder en leem. Je voeten worden er sterker van. Ik voel onder de dekens. Zijn
ze sterker geworden? Wel moe. Ik val niet direct in slaap. Ik ben weer terug in
de stoomcabine. Vandaag kwam er meloenstoom uit de pijp, in het midden van de
ruimte. Ik wilde iets zeggen tegen Anja over de bruine tegelmotiefjes aan de
muur, precies ons behang in de flat, veertig jaar geleden, maar ik mocht niks
zeggen. Iemand riep heel hard: sssssssssssssssssssssttttttttttttttttttttt! Alsof we in een tempel waren.
Zou dat gerommel met Lenin te maken hebben? Zijn
standbeeld, een meter of vijf hoog, staat in het park, achterin tussen de
bomen. Zijn jas waait van zijn gat en hij, de grote leider, wijst ergens heen.
Niemand weet waarheen. Hij is hier terecht gekomen, zo lezen we op een bordje,
omdat de streek Oldamt communistisch is. Wel, dan is er iets voor te zeggen om
de thermaalbaden gratis ter beschikking te stellen aan de mensheid. Misschien
dat Lenin daarover bromt.
Probeer te ontspannen, daarvoor ben je hier.
Bij het ontbijt zaten we naast twee
lange, Duitse vrouwen, jong, blond en succesvol. Maar hoe dan ook, ze keken
niet ontspannen, alsof hun verkering in tweevoud voorbij was. Maar sommige
mensen kijken altijd zo, ook als ze vrolijk zijn. Bij de uitstalling met
broodjes wordt door twee medewerkers luid gesproken over een verstekeling in
het Fontanascheepshotel. De persoon
Ik hoop dat mijn zoon ook goed slaapt bij
opa en oma. Vanavond heb ik voor het eerst in mijn leven in badjas in een
restaurant gegeten. De ober droeg nog wel een normaal pak. Hij rekent af via
een blauwe band die je om je pols draagt, want er is niemand die met zijn
portefeuille gaat badderen. Op weg terug naar de kamer stond er plotseling,
buiten, naast een boom, een man, of een vrouw, dat kon ik niet goed zien, in
een Pinocchio kostuum naar me te lachen. Ik zie een lange neus verdwijnen
achter een boom.
Nu ben ik wel klaar om naar dromenland te
gaan. Daarin stoomt het, is het water heet en krijg je een perzikenhuid. Maar
er zijn geen Lenins, alleen mensen die vrij en blij, alleen gehuld in een
badjas, van zon, water en rust genieten. En in dat land hoef je daarvoor niet
te betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten