Het stumbleman schilderij
Hoe zou het met mijn schilderij zijn? Dat dacht ik deze
week. Een onbekende bestelde een schilderij van me. Hij wilde een portret van
een tekenfilmfiguur: stumbleman. Dit was een cadeau voor zijn zoontje. Ik ging
vorige zomer dus opgetogen aan de slag en produceerde een stumblemannetje in een New Yorkse omgeving. Ik maakte hem
levendiger dan het origineel, met ondeugende ogen.
Tussen de zomer en
het einde van het jaar hoorde ik weinig van de klant, hoewel ik een foto
van het schilderij had opgestuurd. In januari meldde de fan zich weer. Of hij
het schilderij nog kon krijgen.
Ik heb het schilderij ingepakt in een oude printerdoos en
naar het opgegeven adres gestuurd. Daar is het enthousiast ontvangen. Maar nu
vraag ik me af waar het hangt. Boven de bank? In de kinderkamer? Wie zijn deze
mensen? Een schilderij is toch een ander
iets dan zomaar een product. Je legt je gevoel er in.
Er hangt meer werk van mij, overal en nergens. Dat is waar
je als createur mee moet leren leven. Geschreven werk, literatuur is wezenlijk
anders, want dat kan gemakkelijk door een kopieermachine.
Nou ja, het belangrijkste is dat zij er gelukkig mee zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten