Vanmorgen, op de fiets, o, wat was het koud, ik moest denken aan een oud gedichtje dat ik
maakte in 1995:
Simon, Annet en Harry,
stonden op de bus te wachten
het was de laatste bus om even over achten
het was een donkere avond
in een polderdorpje ’s avonds over achten
de bus kwam niet
Simon, Annet en Harry
stonden uren tevergeefs te wachten
ze kenden elkaar niet
maar het was zo koud, zo koud
ze moesten elkaar omarmen
om elkaar te kunnen verwarmen
maar helaas:
men heeft ze d’andere dag gevonden
en het trio naar Madame Tussaud gezonden
die vonden het beeld niet redelijk
dus staan ze nu in het Stedelijk*
eronder staat nou:
“Kussend drietal in de kou” .
* Amsterdams museum voor moderne kunst
stonden op de bus te wachten
het was de laatste bus om even over achten
het was een donkere avond
in een polderdorpje ’s avonds over achten
de bus kwam niet
Simon, Annet en Harry
stonden uren tevergeefs te wachten
ze kenden elkaar niet
maar het was zo koud, zo koud
ze moesten elkaar omarmen
om elkaar te kunnen verwarmen
maar helaas:
men heeft ze d’andere dag gevonden
en het trio naar Madame Tussaud gezonden
die vonden het beeld niet redelijk
dus staan ze nu in het Stedelijk*
eronder staat nou:
“Kussend drietal in de kou” .
* Amsterdams museum voor moderne kunst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten