Andre Kuipers: woensdag de lucht in.

Andre Kuipers was een gewoon jongetje, maar hij had al vroeg een aparte droom: hij wilde astronaut worden. Die droom kwam uit. Na heel hard werken en heel hard hopen mocht hij een aantal jaren geleden de ruimte in. Dat duurde een paar dagen. Nu gaat onze Andre voor vijf maanden naar de ruimte. Voor diegenen die het nog niet weten: boven ons hoofd, op ongeveer 400 kilometer boven de aarde, cirkelt het ISS, het internationale space centrum. Daar verblijven wetenschappers en zij doen er proeven die op aarde niet kunnen vanwege de zwaartekracht. Andre gaat daar heen, met een Russische raket en hij is al maanden daar voor aan het oefenen. Je kunt het lezen op zijn blog. Behalve proeven doen zijn de drie astronauten ook zelf onderwerp van studie. In de ruimte gaan de botten achteruit en daarom moet Andre twee uur per dag op de home trainer. Het is een apart leven daarboven, maar ja, als we naar Mars willen (en dat willen we) dan moeten we wel weten hoe we gezond kunnen blijven. De reis naar Mars duurt maar liefst negen maanden. En de geest staat ook onder druk: er is geen dag en geen nacht, geen lente, geen winter, er is niks dan ijzige kou en stilte, om gek van te worden. Het is een vijandige wereld. Vanuit dat besef is Andre zich ook gaan inzetten voor het Wereld Natuur Fonds. Om de aarde zit maar een dunne schil met de gassen die we nodig hebben om te kunnen leven . Ook dun is de laag die ons beschermt tegen de levensgevaarlijke kosmische straling. De aarde is kwetsbaar. Onze unieke blauwe planeet. De terugtocht naar de aarde lijkt me het spannendste gedeelte: met een gigantische snelheid knalt de capsule door de dampkring. Als het goed is gaat de parachute uit en ploft het ding op de Russische steppe. De astronauten blijven zitten tot de Russen ze komen bevrijden. Ze worden uit de soyoez gehesen (want lopen gaat niet meer) en in een soort tank geschoven. Over enige jaren hebben de Amerikanen ook weer een raket en die laten ze in zee ploffen. Lijkt me ook niet prettig. Maar goed, een beetje astronaut is eigenlijk nergens bang voor. Overigens is het geen hotel daarboven. De astronauten/wetenschappers hebben een heel druk programma dat nauwgezet moet worden afgewerkt. Er is weinig vrije tijd. Slapen is ook lastig, want dat gebeurt natuurlijk zwevend dus het kan gebeuren dat je ergens anders wakker wordt. Poepen moet worden geoefend, want het kan niet zo zijn dat de defecatie door het station gaat zweven. Er zit onder de pot een camera zodat de astronaut kan zien of hij goed mikt. Aan alles is gedacht. Nu is weer bijna zover. Het aftellen is begonnen. Het vertrek staat in Rusland bol van de rituelen, zo is er een bezoekje aan de slaapkamer van Joeri Gagarin (verongelukte astronaut) en wordt er een symbolisch plasje tegen de bus gedaan die de astronauten naar de raket rijdt. Het wordt spannend. Andre is de tweede Nederlander ooit die de ruimte ingaat. We leven met je mee Andre!