De mensenbakker

In Orania woonde eens een befaamde mensenbakker. Hij was daarvoor bevoegd en had een diploma van de koninklijke vereniging van mensenbakkers. Het diploma hing aan de wand en hij was er trots op. De bakker floot tijdens zijn werk. Hij rolde het deeg (het beste deeg) voor de oren, de ogen, de romp en de benen. Als ze goed gekneed zijn stopt hij ze in een oven en kijkt of het goed gaat. Uiteraard is het hele proces top secret. Vooral in mei moet de mensenbakker hard werken, dan is het topdrukte! Gelukkig heeft hij een kindersprint, een ooievaar op een brommer, in dienst. Maar vandaag belde er een deftige mevrouw die zei: "Ik wil dat u nÙ voor mij een prinsesje bakt. " "Nee mevrouw," antwoordde hij. " Dat gaat niet. Een kind is een kind, tijdens het bakken bepaalt alleen Ons Lieve Heer wat het wordt.." "Ik geloof niet in God, ik geloof in Allah.." "Goed Allah, Hij bepaalt wat het wordt.." "En daar kunt u niets aan veranderen!" "Nee, daar kan ik niets aan veranderen!" "Wat een slechte bakker bent u dan.." "Nee mevrouw u begrijpt het niet.." "Ik begrijp het heel goed, u bent gewoon slecht, ik dien een klacht in.." "Okee, okee, wacht even, "zei hij. "Ik zal het proberen, maar ik kan niets garanderen.." "Goed, dan verwacht ik de baby morgenochtend voor 6.00 h.." "Ik doe mijn best.." "Ik lever haar gewicht in goud.." "Afgesproken!" Die nacht werkte de mensenbakker hard door. Hij had drie stuks in de oven dus dat goud moest voor hem zijn, wat zou hij daar een prachtige nieuwe oven voor kunnen kopen! Hij keek eens naar het rijzende baksel achter het raam en probeerde te zien of het al mooie meiden werden. Hij scheen met een lamp naar binnen en zag het al: drie jongetjes! Verdorie! Hij opende de klep, haalde de kinderen eruit en stampte ze wreed in elkaar! Meiden wilde hij! Hij vloekte en begon opnieuw te kneden. Maar na een uur bakken: alweer drie jongens! "Verdorie! Ik wil meiden!" riep hij heel hard. "Het lukt altijd, waarom dan nu niet?" De hele nacht herhaalde alles zich, tot hij besloot het dan maar zo te laten. Om half zes overhandigde hij het kersverse jongetje aan de ooievaar. Hij was uitgeput en dacht: "Ach, misschien zijn ze van gedachte veranderd!" De ooievaar vloog weg met het joch in zijn bek en kwam een uur later terug met het goud. "Hoe is dat mogelijk?" vroeg de mensenbakker. "Ze namen het gewoon aan," zei de ooievaar." Geen probleem, hier zijn de papieren." De bakker zag het en begreep er niks van, maar ja, ze hadden ondertekend dus zat het wel goed voor zijn gevoel. De volgende dag kocht hij een nieuwe oven. Hij schoof de oude opzij en hoorde iets rammelen. Nieuwsgierig keek hij in het oude apparaat, waarin zoveel kinderen waren gerezen. Daar zag hij iets liggen: een piemeltje! Er af gevallen tijdens het bakproces! Hij pakte het op en zag de ooievaar hoofdschuddend toekijken. "Zulke dingen gebeuren wel eens tijdens het bakproces .." mompelde hij. "Waarschijnlijk een haarscheurtje." De ooievaar schudde met zijn kop. "Je hebt ze belazerd," zei hij. "Ik neem ontslag." En hij klapwiekte weg. "Hee wacht even!" riep de mensenbakker.