De storm is gaan liggen NW 7.

Vanmiddag kwam de storm over ons kleine land.
Hij rammelde aan de ruiten en zoog aan de schutting.
We bleven binnen. Het was buiten redelijk gevaarlijk.
Voor onze deur werd een boom uit de grond gerukt. Er hangt nu een rood lint voor.
Dit was Noord West 7. De wind draaide daarbij langs zuid oost, met een bocht, richting het oosten.
Ik herinner me twee keer een dag met windkracht 11.
Ik kon niet meer thuiskomen, de draadjes van de treinbovenleiding  waren geknapt.
Er is bij ons altijd wel wind, elke dag.
Vroeger klapperden de galerijschotten van onze flat altijd. Die stond bijna in zee, in de duinen.
De natuur is wild en laat zich niet temmen. Er was veel schade overal.
Sommigen wonen rond een vulkaan, wij aan de zee, het monster dat op zijn kans wacht en daarbij heel veel geduld heeft.
Voor een dijkramp hoeft het niet eens zo hard te waaien. Het belangrijkste is uit welke hoek de wind waait, waar de depressie ligt, de breedte van het stormveld en de stand van de maan. Laag springtij is beter dan hoog springtij.
En hoe sterk is de dijk?