Buiten is het behoorlijk vies weer. Regen en wind en de wolken hangen laag. Vooral dat laatste geeft de wereld een sombere toon, hoewel dat natuurlijk niet echt zo is. De natuur gaat slapen, maar dat wil niet zeggen dat wij onze stemming daar van af moeten laten hangen. Toch doen we dat wel. Dat is niet goed, we moeten meer meegaan in het ritme van de seizoenen en genieten van de introverte kant van dit jaargetijde. Het is een naar binnen gerichte maand, ook letterlijk.
Ondertussen zit ik hier met om mijn arm een band, waaraan een kastje. Dat
kastje meet mijn bloeddruk, maar liefst drie keer in het uur. Na twintig
minuten blaast de band zich op en volgt er een piepje. Ik mag dan niet bewegen.
Mijn bloeddruk was te hoog. Kwam dit door drukmakerij, erfelijkheid of was het
toch het zogenaamde wittejasseneffect? Dat je bloeddruk stijgt, zodra je een
arts ziet? En waarom dan? De dokter is een zeer vriendelijke man, niks mis mee.
Ik ben wel benieuwd naar de uitslagen. Vanmorgen heeft de assistente het apparaat
omgedaan. Het is nu wel even wennen. Als je beweegt tijdens het meten, krijg je
een 'error'.
Ben ik een stresskip? Binnenkort zal de dokter hier een oordeel over vellen.
Ja, u bent een stresskip. Ik hoop dat hij zegt dat ik zeker twee, drie maanden
niet mag werken, echt absoluut niet doen. 'Kunt u dat ook even opschrijven
dokter? En hier ondertekenen?' Dank u, dank u. Dan kan ik de komende tijd
werken aan mijn innerlijk, want het is herfst dokter, de tijd dat ik naar mijn
geestelijke interieur ga kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten