vrijdag 30 december 2022

Zand, een vervolgverhaal deel 2

 



De woestijn grensde in het noorden aan een milder klimaat. Droog, maar met enige kleine planten. Tegen de voet van een rots lag een nederzetting met twee houten huisjes en een schuurtje waarin religieuze diensten werden gehouden. Het werd bewoond door een oudere man die een groot deel van zijn leven op de Rode Planeet had gewoond, maar daar weg had gemoeten, vanwege een klein vergrijp. Nu woonde hij weer op Aarde en hij had het ondanks zijn moeilijke toestand enigszins naar zijn zin. Gisteren hoorde hij de bodem zwaar rommelen. Hij vermoedde dat de ongenoemden experimenten deden met tijdgolven. Daarbij werden dan, zo fantaseerde hij, raketten in wormgaten geschoten. Zo werd de universele tijd gebroken in meerdere tijdvakken. Hij kon het niet begrijpen, daarvoor was hij te eenvoudig.

 

 

Aran keek, terwijl hij voor het stoffige raam van het huisje stond naar buiten en bezag de savanne. Een aantal apen speelden met elkaar en een giraf knabbelde aan de blaadjes van een metershoge acacia.

Hij besloot zijn wortelsoep op te warmen en zag op de kalender naast het fornuis dat het de laatste dag van het jaar 2852 was. Hij geloofde niet meer in dagen en jaren, want hij was zeker al 250 jaar oud. De kalender werd bijgehouden door Trinia, de vrouw die hem plezierde en bij hem schoonmaakte. Ze hadden mooie gesprekken over het prachtige leven op de Rode Planeet, ach alles was daar zoveel beter. De Aarde was voor de armen, op de RP had je een goed leven. Weliswaar moest je hard werken voor de rijke ongenoemden, maar toch: het was aangenaam.

Hij zette het vuur onder de soep uit, veegde zijn handen af aan een oude doek en hoorde een gekef als van een woestijnvos. Nieuwsgierig keek hij uit het raam en zag een staart wiebelen.

 

Hij rende naar buiten en zag het dier: een hond. Een dier van ongeveer 40 centimeter hoog. Bruinwit gekleurd. Witte staart.

Een hond op aarde. Hoe lang was het geleden dat hij voor het laatst een hond had gezien? Minstens 150 jaar geleden. Een hond op aarde, het was zwaar verboden. Hij pakte een doos met koekjes.  

Geen opmerkingen: