donderdag 5 januari 2023

Zand, een vervolgverhaal deel negen

 








Zand, deel 9

Marcel droomde. Hij reed op zijn mountainbike. Hij reed met een aantal mannen die hij vaag kende. Ze gebruikten paden in de duinen. Het was tof dat te kunnen doen met deze jongens. Hij noemde ze wel vrienden, maar het waren gewoon kennissen, want ze wisten vrijwel niets over hem  en hij niet over hen. Na de training gingen ze snel naar huis. Zij waren getrouwd, hij niet. Nu droomde hij dat hij met ze naar een kroegje ging en dat ze daar bier zouden drinken. En dat hij dan daar zou vertellen over wie hij was en welke avonturen hij had beleefd in het leger. Misschien waren al die jaren in de dienst een innerlijke schuilplaats voor hem geweest en werd het nu tijd om naar buiten te komen.

Het werd in zijn dromen steeds gezelliger in de horecagelegenheid. Borrelhapje erbij, gelach. Toen kwam er een vrouw binnen met een heleboel technische spulletjes: snoeren, kabels, geluidsapparatuur. Het was DJ KI. Ze knipoogde naar hem en hij voelde een heerlijke warmte in zijn lijf.

DJ KI droomde niet. Zij lag klaarwakker en dacht aan thuis. In haar verbeelding zag ze haar moeder en daarnaast haar beste vriendin, haar bff, aan haar houten keukentafel zitten. Het was supergezellig. Ze spraken over de nieuwe kat die ze net had gekocht. Een schattig, wollig beestje met ondeugende kraalogen die alleen nog kon piepen, in plaats van miauwen.

‘Een huis, een kat,’ zei de vriendin die ook DJ was. ‘Een leuke vent?’

DJ KI zuchtte. ‘Ik heb nog niemand ontmoet, al..’ Ze stopte midden in haar zin. De vriendin liet een grote grijns zien. ‘Je hebt iemand!’ riep ze. ‘Jawel, zeg het maar! Ken ik hem? Het is toch niet die producer van 3FM? Die lange?’ 

‘Nee, nee, nee,’  zei ze geschrokken. ‘Het is nog te pril om er iets over te zeggen. Tenminste, ik vind hem leuk, alhoewel hij soms ook echt een man is.’

‘Hoe heet hij?’

‘Eh..hij zegt dat hij Marcel heet, hij draait ook, misschien is dat zijn artiestennaam..’

DJ KI voelde zich heel vreemd. Ze was de laatste jaren een vlinderend meisje geweest dat haar

dromen najoeg, maar nu in een grote leegte staarde. Ze moest huilen en  voelde haar hoofd warm

worden. Ze draaide zich om. Daar lag hij, haar hunk, met zijn armen onder zijn hoofd. Hoe kun je

slapen in deze toestand? vroeg ze zich af. Ze ergerde zich daar aan.

Hoe kun je? Achter haar klonken voetstappen.


Geen opmerkingen: