Zand, deel 9
Marcel droomde. Hij reed op zijn mountainbike. Hij reed met
een aantal mannen die hij vaag kende. Ze gebruikten paden in de duinen. Het was
tof dat te kunnen doen met deze jongens. Hij noemde ze wel vrienden, maar het
waren gewoon kennissen, want ze wisten vrijwel niets over hem en hij niet over hen. Na de training gingen
ze snel naar huis. Zij waren getrouwd, hij niet. Nu droomde hij dat hij met ze
naar een kroegje ging en dat ze daar bier zouden drinken. En dat hij dan daar
zou vertellen over wie hij was en welke avonturen hij had beleefd in het leger.
Misschien waren al die jaren in de dienst een innerlijke schuilplaats voor hem
geweest en werd het nu tijd om naar buiten te komen.
Het werd in zijn dromen steeds gezelliger in de
horecagelegenheid. Borrelhapje erbij, gelach. Toen kwam er een vrouw binnen met
een heleboel technische spulletjes: snoeren, kabels, geluidsapparatuur. Het was
DJ KI. Ze knipoogde naar hem en hij voelde een heerlijke warmte in zijn lijf.
DJ KI droomde niet. Zij lag klaarwakker en dacht aan thuis.
In haar verbeelding zag ze haar moeder en daarnaast haar beste vriendin, haar
bff, aan haar houten keukentafel zitten. Het was supergezellig. Ze spraken over
de nieuwe kat die ze net had gekocht. Een schattig, wollig beestje met
ondeugende kraalogen die alleen nog kon piepen, in plaats van miauwen.
‘Een huis, een kat,’ zei de vriendin die ook DJ was. ‘Een
leuke vent?’
DJ KI zuchtte. ‘Ik heb nog niemand ontmoet, al..’ Ze stopte
midden in haar zin. De vriendin liet een grote grijns zien. ‘Je hebt iemand!’
riep ze. ‘Jawel, zeg het maar! Ken ik hem? Het is toch niet die producer van
3FM? Die lange?’
‘Nee, nee, nee,’ zei
ze geschrokken. ‘Het is nog te pril om er iets over te zeggen. Tenminste, ik
vind hem leuk, alhoewel hij soms ook echt een man is.’
‘Hoe heet hij?’
‘Eh..hij zegt dat hij Marcel heet, hij draait ook, misschien
is dat zijn artiestennaam..’
DJ KI voelde zich heel vreemd. Ze was de laatste jaren een
vlinderend meisje geweest dat haar
dromen najoeg, maar nu in een grote leegte staarde. Ze moest
huilen en voelde haar hoofd warm
worden. Ze draaide zich om. Daar lag hij, haar hunk, met
zijn armen onder zijn hoofd. Hoe kun je
slapen in deze toestand? vroeg ze zich af. Ze ergerde zich
daar aan.
Hoe kun je? Achter haar klonken voetstappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten