Lijdend voorwerp: een anekdote uit de opleiding Nederlandse taal-en letterkunde
Wij, studenten Nederlands, hadden een vreemde indruk van student A. die geen contact met ons wilde en er daarnaast opgejaagd uitzag. Je wist niet wie hij was of waar hij vandaan kwam. Vorige week besprak hij het Stenen Bruidsbed van Mulisch in de recordtijd van 25 seconden. Vandaag stond hij op de rol voor een klassikale uitleg van het lijdend voorwerp.
Hij droeg een grijze bodywarmer, donkere trainingsbroek en hij had een te opzichtig polshorloge. Hij streek door zijn donkere, warrige haar en startte een video.
'Jullie gaan nu een film over het lijdend voorwerp zien,' zei hij en gaf verder geen toelichting. De film startte. We zagen twee heren gekleed in een sportbroekje, met bokshandschoenen, in een soort kooi. Een kooigevecht. Een ieniemienie scheidsrechter gaf een teken dat de strijd kon beginnen.
Daarna gingen de krijgers elkaar slopen. Botten kraakten, armen en benen werden achterstevoren gedraaid. Het was binnen 2 minuten gepiept. De ene vechtersbaas was duidelijk niet meer op aarde en werd weggesleept. We vermoeden voer voor de act met tijgers.
Onze collega stopte de film. 'Nu weten jullie wat een lijdend voorwerp is,' zei hij verlegen. We hebben hem daarna niet meer terug gezien. Gebast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten