zondag 31 januari 2010

zondagavond 31 januari 2010 21 uur

Vanavond om negen uur, een maand en een dag, na een schietpartij in onze straat, plaats ik een kaars voor het raam als ondersteuning voor de nabestaanden van de moord en ook als protest tegen zinloos geweld. Wie dit voorbeeld wil volgen mag, daarvoor leven we tenslotte in een vrije maatschappij.

Sjoerd zondag 31 januari
12.30 uur

dinsdag 26 januari 2010

Simon, Annet en Harry


Vanmorgen, op de fiets, o, wat was het koud, ik moest denken aan een oud gedichtje dat ik
maakte in 1995:
Simon, Annet en Harry,
stonden op de bus te wachten
het was de laatste bus om even over achten
het was een donkere avond
in een polderdorpje ’s avonds over achten
de bus kwam niet
Simon, Annet en Harry
stonden uren tevergeefs te wachten
ze kenden elkaar niet
maar het was zo koud, zo koud
ze moesten elkaar omarmen
om elkaar te kunnen verwarmen
maar helaas:
men heeft ze d’andere dag gevonden
en het trio naar Madame Tussaud gezonden
die vonden het beeld niet redelijk
dus staan ze nu in het Stedelijk*
eronder staat nou:
“Kussend drietal in de kou” .

* Amsterdams museum voor moderne kunst

maandag 25 januari 2010

Kaars voor het raam actie (vervolg)


Vandaag weer sneeuw en ijs, net of het nooit meer op zal houden. Helemaal vergeten hoe een
normale straat eruit ziet, met groen aan de bomen. Vanavond een oude doos met spirituele tijdschriften door zitten nemen. Heb ik gekregen van oud collega Ati. Ik word daar weer rustig van en het opent perspectieven. Van werken word je blik niet verbreed, van al die werkdruk
stomp je af denk ik. Maar goed, het huishouden helemaal alleen gedaan, gestofzuigd, gekookt,
af gewassen en tot slot een wasje gedraaid. Toen was er nog tijd om wat te schilderen. Ik heb nog wat opdrachten om af te maken. Een overleden kat voor een vriendin, een geliefde van een beeldhouwer.. zo is er altijd wel wat te schilderen, maar het blijft leuk. Ik zal ook weer eens wat aan de website doen, na de verhuizing. Het adres is nog steeds: http://www.sjoerdvanberkel.nl/ Ik heb de domeinnaam geclaimd. Er zijn meer Sjoerd van Berkels (kijk maar op internet) maar die waren te laat.
Nog een bericht ontvangen van Manon, partner van de om het leven gebrachte man. Ze zal ook een kaars voor haar raam zetten, want ze vindt het een goed idee. Da's mooi. In het onderzoek
naar de toedracht zit nog weinig vooruitgang. Met de kinderen gaat het goed, schrijft ze.
Ik hoop dat er meer mensen een kaars voor hun raam willen plaatsen. Maken we er een mooie
actie van. De 31e januari om negen uur ok?
Nu gaan we slapen en we hopen dat iedereen zoet zal slapen en zal dromen van het allermooiste
wat het leven op de planeet te bieden heeft. Iedereen een liefdevolle nacht!

donderdag 21 januari 2010

Een kaars voor mijn raam voor het slachtoffer zondag 31 januari 21 uur


Zelf ben ik druk bezig met de verhuizing, maar ook met de bruiloft. Ik ga binnenkort een kostuum aan laten meten. Probleem wordt de schoenen, ik heb een te kleine maat, dat wordt dus zoeken. De wereld is bezig met de rokende puinhopen van Haiti. In de straat gaat ook alles gewoon verder of er niks gebeurd is. Rampen gebeuren dus en we zeiden hier tegen elkaar: Wat vreemd dat alles gewoon doorgaat.. maar we kunnen er wel aan denken. Zo denk ik er over om op zondag 31 januari om 21.00 uur een kaars voor mijn raam te zetten, om het slachtoffer van de moord te herdenken en tegelijk is het een gebaar aan de nabestaanden en verder aan alle andere nabestaanden van de rampen in ons bestaan. Ik zal de kaars voor het keukenraam plaatsen en 10 minuten of zo laten branden. Op dat moment is het dan een maand en een dag geleden. Laat het tegelijk ook een protest zijn tegen geweld en intolerantie!

dinsdag 19 januari 2010

Als de sneeuw valt

Een onschuldig gedichtje uit de oude doos.


Als de sneeuw valt!
En het ijs is duimendik
gaan we dan surfen
zul jij dat durven?
Als de sneeuw valt
en het stormt nog bovendien
gaan wij dan tennissen
alleen of met kennissen?
als de sneeuw valt !
als de sneeuw valt !
het sneeuwt, het sneeuwt
maar wij gaan buiten zwemmen
zonder remmen
als de sneeuw valt!
doen we of het zomer is
nee met de winter
is niks mis
maar liefde vraagt de zomer
liefde vraagt de zomer
als de sneeuw valt!
als de sneeuw valt!

31-5-1995

maandag 18 januari 2010

Bericht aan Niels, broer van de verongelukte jongen

Krijg een berichtje, een reactie van een broer van de verongelukte jongen van dit weekend.
Beste Niels, ik weet je adres niet, maar ik zal je het volgende antwoorden: we zijn vanuit Zaandam de provinciale weg op gereden richting Alkmaar. Dat was rond kwart voor een.
Het was een donkere nacht, met vlokken sneeuw, het was koud en hier en daar glad.
Het was slecht weer op de weg. We reden langs Uitgeest de N203 dus aan de andere kant
van de A9. We passeerden dus inderdaad Akersloot op het moment van het ongeluk,
maar de A9 zat er tussen.
We gingen door Limmen en reden in de richting van Heiloo om onze vriend Felix af te zetten. Rond kwart voor een waren we in Heiloo op de Kloosterhof. Daar zijn we omgekeerd en naar Alkmaar gereden.
Op de ring Alkmaar stuurde ik om 1 minuut over 1 een bericht naar mijn vriendin (dit hebben we net gecontroleerd op onze mobiele telefoons), die kort daarna de ambulance hoorde en zich zorgen maakte. Een paar minuten later zagen wij een politie auto en een ambulance voorbij schieten met grote haast. Onderweg is ons niets opgevallen van een ongeluk, we hebben ook
niets gehoord. Gezien de toestand op de weg, de combinatie van die jagende sneeuw en lokale
gladheid lijkt het mij dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten.
Beste Niels, ik kan je dus helaas niets meer vertellen dan hoe het in die omgeving was die nacht, maar van het ongeluk hebben wij niets meegekregen. Ik wens je wel veel sterkte in deze moeilijke tijd en laat nog wat van je horen!
Niels en familie,
sterkte en veel liefde, groet,

Sjoerd

zondag 17 januari 2010

inpakken


Gisteren en vandaag flink bezig geweest met de verhuizing. Dozen ingepakt, wat weg kan geselecteerd, verhuisberichten gestuurd. De adreswijzigingen met onze kat Sjaak erop zijn ook binnen. Ben ook bezig de verhuisploeg te activeren. Ik heb nu weinig tijd voor andere hobbies. Nou ja, hardlopen heb ik vanmiddag geprobeerd, maar dat ging totaal niet vanwege de gladdigheid. Ik kan nog gaan schilderen, maar ik heb niet zoveel rust en schilderen is toch een soort meditatie.

Gisteravond, avond in de Fabriek door Rosa


Gisteravond, een leuke avond aan de Zaan gehad in cultureel centrum de Fabriek te Zaandam. Het is een filmhuis en op de achtergrond, tegen de muur, worden oude beelden van het roemrijke Zaanse leven geprojecteerd. Ik ben er om wat liedjes te zingen en dat ging erg goed.Er waren nog meer dichters en muzikanten, onder andere Cees Jan Sierhuis en the Highlanders. De laatste is een groep die spelen met fluiten, trommels en trommelzakken. Het klinkt als oude liederen, maar de teksten zijn wat aaangepast. Zo hebben ze een nummer dat ze liever patat met mayonaise eten als gort met stroop. Mijn liedjes met de Fruitcompagnie gingen over Willem de Zwaan, de eenzame zwaan langs de Zaan, een verhaal over een vluchteling, een motorliedje en een paar zeemansliederen, zelfgemaakt. De avond begon om negen uur met een mooi lied over de Zaan geschreven door Hans Kuijper. Om over twaalven zijn wij weggeggaan, toen was het programma nog bezig. Cees Jan Sierhuis bekende dat hij nerveus was voor zijn optreden. Hij deed een experimenteel gedicht met klanken op Jan Hanlo's Oote oote boe..
Toen we terugreden langs Akersloot is daar een ernstig ongeluk gebeurd. Een jongeman uit de
Zaan is in de sloot gereden en overleden. Bizar toeval na een avondje met allemaal gedichten en
liederen over de Zaan. Mijn geliefde hoorde de sirenes en maakte zich zorgen.
De avond was overigens georganiseerd door de stichting Rosa, een Zaanse politieke vereniging
met als missie bij te dragen aan een betere samenleving. Of dat gelukt is weet ik niet, het was in ieder geval erg creatief en gezellig!

dinsdag 12 januari 2010

Gedicht uit 1995 Kleine woorden

Ik was afgelopen zondag in Alja's galerie aan de Nieuwlandersingel 49 en heb daar voorgelezen uit eigen werk. Het was intiem en inspirerend zo met zijn tienen rond de tafel en de sneeuw buiten.
Uit de tas met boekjes, met de hand geschreven als een monnik, kwamen onbekende gedichten
tevoorschijn die ik me niet goed meer kon herinneren. Een ervan was het volgende gedichtje:


Kleine woorden
in mijn hart,
en in mijn hoofd,
kleine woorden,
die je misschien
niet gelooft,
kleine woorden,
in je oor,
en in je haar
kleine woorden,
fluister ze maar,
kleine woorden,
van liefde, tederheid,
kleine woorden,
neem toch
de tijd voor
kleine woorden
kleine woorden
kleine woorden !

31-5-1995

Nieuw bericht van Manon uit Cataloniestraat

Nog even en ik woon hier niet meer. Denk even na over de afgelopen jaren in de Cataloniestraat.
Het was goed om zo'n prettige stek te hebben na jaren klaagzangen in de laan van Bath.
Het is hier erg rustig. Ik kwam hier weer tot mezelf. Er was een aardige, oude buurman, die de
garage box had en daar zo'n beetje rondscharrelde. Hij vroeg me of er een meesje in mijn hokje
gevlogen was. Bedoelde hij een vogeltje? Nee, hij bedoelde een vrouw. Dat laatste inderdaad.
Toen is hij overleden en werd de box verhuurd aan iemand anders die al zijn planten eruit wilde
laten spitten. Dat vond ik wel jammer, gelukkig ging dat niet door. Dit huis is echt goed geaard
laat ik zeggen, het voelt hier goed aan.
Ontving opnieuw een mail van Manon, de partner van de omgebrachte John. Ze heeft het zwaar, schrijft ze. Wij leven met haar mee. Ondertussen is de geruchten machine goed op gang gekomen. Natuurlijk spreken de meesten over zware misdaad, maar ik kom en kwam regelmatig langs het huis en daar wijst niets, maar dan ook helemaal niets op zware misdaad. Het is een doodgewoon huisje, met een normale auto voor de deur ( geen bling bling BMW uit de 5 serie). Manon is ook een normale vrouw en absoluut geen gangster liefje. Ook het slachtoffer was in onze ogen geen bling bling figuur. Waarom hij sterven moest is dus een mysterie. Ik ving een gerucht op dat hij in een dure auto rondreed en daarmee gezien zou zijn bij het sportpaleis. Waar liet hij dan die auto? Ik heb nog nooit een dure auto in deze straat gezien. Het lijkt me vreemd dat hij de auto bij het sportpaleis laat staan en dan gaat lopen om zijn auto niet te laten zien??
Wij hebben daar ook nooit verdachte mensen zien rond hangen of zoiets. Er waren vaak kinderen
aan het spelen. Wij ervaren ook wel enige last van de gebeurtenis, in die zin je let toch meer op
als je iets hoort in de straat. Manon, we wensen je nogmaals sterkte en wij hopen ook dat er meer licht in dit duistere mysterie mag komen. We hebben je voornemen gelezen en daaruit blijkt toch een krachtige persoonlijkheid, misschien zouden wij een andere keuze hebben gemaakt...

zaterdag 9 januari 2010

De natuur speelt met ons

Buiten alweer sneeuw uit de lucht. Het reizen naar het werk deze week is een barre tocht,
's morgens om half zeven in de poolkou aan de auto krabben en op de trein wachten. Het valt me zwaar tegen. Overdag op het kantoor dus dan heb je geen tijd voor een leuke wandeling of het gooien van sneeuwballen. Woensdag werd het verkeer getroffen door ernstig oponthoud. Op het werk was iemand om zes uur vertrokken en zij kwam op kwart over elf aan in Alkmaar, een stuk van veertig kilometer. Ik las in de krant over vrouwen in de Oekraine. Daar is hoge werkloosheid
en die vrouwen verkopen noten en hun zelfgeslachte konijnen, langs de kant van de weg, aan
voorbijkomende vrahtwagenchauffeurs. Gevolg is dat zij dagen bij minus twintig in de kou staan te bibberen, ondanks de bontmutsen. In ons land zijn er ook mensen die geen werk en geen geld
meer hebben en afhankelijk zijn van de voedselbank. In Groningen werden zwervers van de
straat geplukt omdat ze anders doodvriezen. De natuur speelt weer eens met ons. Het aanpassen gaat moeizaam.

Prinses Boukenfil

Er was eens een hele mooie prinses. Zij heette Boukenfil. Ze was zo mooi dat
niemand het kon geloven, toch was het zo. In de zomer ging zij vaak uit wandelen
omdat zij van de vogels en de bloemen hield, die lachten: "Als jij zo mooi bent wil straks geen bij meer bij ons komen.." "Ja," lachte de prinses terug. "Maar jullie zijn ook heel mooi hoor, ik zal jullie niet plukken!"
Toen werd het winter. Er lag heel veel sneeuw en ijs. De prinses zat achter het venster van haar paleis. Ze was een beetje verdrietig.
"Waarom ben je zo treurig, prinses?" vroeg een kerstroos.
"Nou," begon de prinses. " Op het ijs van de slotgracht schaatst een prachtige prins, maar ik moet binnen blijven. Want ik heb blauw bloed en dat bevriest heel snel, veel sneller als het bloed van gewone mensen. En als mijn bloed bevroren is dan bevries ik zelf ook en zal ik nooit meer wakker worden.."
"Wat rot voor je," zei de kerstroos. "Wat als ik die prins nou eens binnen vraag..?"
"Dat kan niet," snikte de prinses. "Want dan zal hij smelten door de warmte. Wij kunnen nooit bij elkaar komen.."
"Toch wel!" zei de roos. "Heel dik aankleden!"
Dat vond de prinses een goed idee. Hoewel ze nooit veel om kleding gaf, liet ze nu een heel dik pak maken door de naaisters in het paleis. Die zuchtten: "Dat gaat wel een paar weken duren prinses, zo'n pak moet heel dik en dicht zijn! Enne.. het gaat wel een paar centen kosten.."
Maar uiteindelijk was het zover. Een aantal hofdames hielpen de prinses in het pak. Het was zelfs zo zwaar dat zij in een mand naar beneden moest worden gelaten, want zij kon met dat pak niet veilig van de trap.
Zij daalde in haar mand heel langzaam langs de muren van het paleis naar beneden. Daar zag zij de prins al. Zag hij haar ook? Hij schaatste vrolijk rond met allemaal dames om hem heen. Ze zag dat hij van ijs was. Ze zag dat zijn hart ook van ijs was. Hij droeg lichte zomerse kleren, die hem heel goed stonden. Iemand hielp haar uit de mand. Daar stond ze nu.
Haar gezicht was helemaal ingepakt, dus ze kon niets zeggen. Ze probeerde een hand uit te steken, dat ging niet.
De prins kwam aangeschaatst.
"Wat een lelijke hobbezak staat hier!" hoorde ze hem zeggen. "Is dit de prinses van Boekenfil? Haha.. kom te voorschijn monstertje.. dan zal ik om je hand vragen.."
En iedereen op de gracht lachte, behalve de prinses. Ze wilde iets zeggen, maar dat kon ze niet. "Als je met zo'n postzak trouwt stuur het dan meteen maar zonder zegel retour!" ging de prins verder. "Hahaha!"
Toen reed hij weg en liet de prinses alleen achter. Hij zag haar dikke tranen niet die van haar warme wangen druppelden en ijsdruppels werden. Terug in haar paleis durfde zij niet meer uit het venster te kijken.
Maar langzaam lengden de dagen zoals ze sinds het begin der tijden vanzelf doen. Hoe groot ook de tegenspoed en de rampen die de mensheid overspoelen, altijd komt het licht terug uit de duisternis en verwarmt ons aangenaam. De prinses was het winters verdriet al vergeten en begaf zich naar buiten. De slotgracht lag er mooi bij met waterlelies erop en vrolijk keuvelende eenden en roddelende waterhoentjes.
Plots verscheen er aan de overkant een prins op een wit paard. Prinses Boukenfil zag het meteen: het was de schurk die haar voorgaande winter zo smadelijk vernederd had.
Hij was haar al genaderd en nam zijn hoed af. "Liefste prinses," sprak hij.
"Wat een eer u te mogen ontmoeten..!" Hij herkende haar duidelijk niet als het meisje in de jutezak. De prinses ondertussen zag dat zijn hart nog steeds van ijs was. Zijn lichaam was doorschijnend en daarin klopte dat koude stuk. Zij straalde van warmte en genegenheid. Iedereen was daarvan onder de indruk, behalve de prins, hij wilde met haar trouwen om iedereen te kunnen laten zien wat een mooie vrouw hij had en bovendien was zij
de dochter van de rijkste man van het land.
"Waar is uw vader, vrouw?" vroeg hij hebberig. "Ik wil hem nu om uw lieflijke hand vragen!"
Zij keek hem rustig aan en sprak toen: "Heer, ik wil u eerst een kostbaar cadeau geven!" De prins steeg van zijn paard. Cadeautjes, daar was hij altijd wel voor in. Prinses Boukenfil stapte op een waterlelie. De prins volgde het voorbeeld. Verrast was hij toen zij zich ineens tegen hem aandrukte en hem vasthield. Geen nood, hij was een held, had al tegen draken en monsters gevochten en voor hetere vuren gestaan. Haar warmte begon in zijn lichaam door te dringen.. het ijs kraakte.. stoom kwam er af..een grote scheur.. .
"Help!" riep hij toen hij merkte dat het verkeerd ging. "Help!" Maar zij hield vast. Met een grote knal barstte zijn hart uit elkaar.. een vloedgolf blauw bloed regende over de vijver..!
Hij, de koene prins, zag zich gesmolten, een plasje water oplossend in de gracht. Toen vertrok zijn slechte geest naar boven, naar een wolk, waarin een poort. Een klein mannetje, met een kaal hoofdje, brilletje en baardje was bezig aan een beeldhouwwerk. Hij keek op en zei: "Helaas. Ik kan u niet tot de hemel toelaten. U bent slecht geweest en hebt de liefste prinses van het land verdriet gedaan. U gaat terug naar de aarde en zult een nietszeggende, lelijke, slijmerige
vieze aardworm worden. Het spijt me.."
En zo geschiedde.
Op een dag liep prinses Boukenfil door haar reusachtige achtertuin. Haar nieuwe
geliefde, een toonbeeld van schoonheid en eerlijkheid, hield haar hand stevig vast.
"Kijk!" zei deze edelman. "Een vogel pikt door een worm en hakt hem door midden met zijn snavel.." "Zo is dat in de natuur, liefste," sprak zij geheimzinnig en hij bemerkte haar
flauwe glimlach niet eens op.


augustus 2005

donderdag 7 januari 2010

sneeuw en ijs

Sneeuw en ijs overdekken onze stad. Glibberige wegen en 's morgens de auto uitkrabben.
Ook hebben we een stuk van de voordeur af moeten schaven want hij ging niet meer dicht.
Het is een mooi gezicht en als je vrij bent kun je een mooie wandeling maken. Als je zoals wij
naar je werk moet is het lastiger. En de winter zou er niet meer zijn, zeiden ze, want we warmden op. Ik merk het. Mijn nuchtere verstand zegt dat er iets niet klopt in dat global warming verhaal.

moord een tijd geleden voor de deur van de bieb

Ik herinner me dat er een tijd geleden ook zomaar iemand is vermoord voor de deur van de bibliotheek in Alkmaar. Volgens mij ook nooit opgelost. Dat was op klaarlichte dag vanuit een
auto. Hoe is dat afgelopen? Hoe lang is dat geleden?

woensdag 6 januari 2010

een week geleden

Het is nu precies een week geleden. De moord bedoel ik. Zo hard gaat dat.
Van wat er is onderzocht of gevonden weten we niets. En dat is jammer.
Maar vergeten zijn we het niet. we zijn ook bezig onze verhuizing te starten, maar dat stond al lang gepland.

zondag 3 januari 2010

vervolg moord cataloniestraat, als je iets weet zeg het dan!

Een lieve reactie van de partner van onze vermoorde buurtgenoot gekregen. Ze bedankt me
voor de positieve reactie op het verschrikkelijke gebeuren. Ik ga haar reactie niet publiceren
vanwege privacy. Ik zag haar uit mijn keukenraam weleens voorbij lopen. Ik denk dat ze de kinderen dan naar school bracht. Wat gaat er in iemand om die op een dergelijke manier een
geliefde verliest? Ze spreekt ook haar medeleven uit naar de buurt. Ik hoop dat iedereen die
iets gezien heeft ook daarmee naar de politie gaat, vooral in het belang van de kinderen en
hun moeder. Voor hun verdere verwerking van alles is dit heel erg belangrijk. Dus als je iets weet, zeg het dan desnoods anoniem! Denk daarbij vooral aan die vier kinderen!

zaterdag 2 januari 2010

De poppen kloppen

Ze kloppen op de muren. Ik hoor ze praten. Maar als ik ga kijken, liggen ze stil in hun hoekje, op de plank. Poppen zijn erg slim, maar ze willen niet dat mensen zien dat ze ook leven. Dat moet geheim blijven. Toch, deze nacht komt mijn lievelingspop aan mijn bed. Ze schudt
me een beetje door elkaar en ik kijk verbaasd. 'Wat is er?' vraag ik slaperig. "Lieze is ziek," huilt Suzanne. "Wat is er dan met Lieze?" "Ze eet niet meer."
Ik hijs me uit mijn bedje en wandel achter Suzanne aan naar de poppenhoek. Daar ligt Lieze bleek in de hoek. Ik zie meteen wat er aan de hand is: een vriendinnetje heeft een knikker in het keeltje gestopt! Wat een gemene streek! Nu kan Lieze nog heel moeilijk ademhalen. Ze krijgt nog lucht door een heel klein gaatje. "We moeten naar de poppendokter," zeg ik. "Nu meteen!"
Ik pak haar op en streel over haar haar als een echte zuster. Ze heeft koorts, voel ik. Gelukkig weet ik waar een poppendokter is.
Ik ga het huis uit, loop door de stad en bel aan, op mijn tenen, bij de dokter. Een oude, slaperige, maar vriendelijke man doet open.
"Lieze is ziek," zeg ik. De dokter besluit meteen tot opereren. Met een tangetje probeert hij de knikker los te krijgen. Hij kijkt heel ernstig. "Gaat ze dood dokter?" snik ik.
Hij geeft geen antwoord, maar gaat door met zijn werk. Ik zie op de planken alle poppen zonder armen en benen gespannen toekijken. Zal het de dokter lukken? "Ja!" roept hij ineens opgewonden. "Daar is het!" Hij geeft een ruk en toont mij de knikker, een witte met rode stipjes.
Het zweet staat op zijn voorhoofd. "Pff.. dat was net op tijd meisjes.."
De knikker schiet uit de tang en rolt weg.Lieze begint heel hard te huilen en ik probeer haar te troosten. "De patiƫnt kan meteen naar huis!" zegt de dokter streng. Ik bedank de oude man vriendelijk en wandel terug. Daar, in de gang, staan mijn boze ouders die roepen: "Stout kind,
zo maar weglopen midden in de nacht.. ben je gek geworden! Snel! Naar bed! Nu meteen!"
Ik knik braaf en leg Lieze in haar poppenhoekje. Ze kijkt me dankbaar
aan en valt in slaap. Suzanne komt me een kus geven als dank.
"Er zouden er meer van jou moeten zijn!" zegt ze.

vrijdag 1 januari 2010

vervolg moord politie onderzoek 1 januari helikopter

Vanmorgen hing er een politie helicopter boven onze straat te cirkelen. We vragen ons af waar ze naar zoeken. Misschien de vluchtroute van de dader in kaart brengen?
Uit de reacties in de straat blijt dat iedereen het slachtoffer een aardige man vond. Wij hebben zelf gezien dat hij snoepjes uitdeelde aan de kinderen.
De dader zou aangebeld hebben met een vaag verhaal en daarna hebben geschoten. Daarna is hij het bruggetje over gerend (denkt men) en de Tirolstraat ingerend en dan rechtsaf het park in.
Dan komt hij langs een skate baan. Misschien zijn daar jongeren geweest? Als hij dan rechtdoor loopt komt hij bij de Groene Voet, een parkje. Nog meer rechtdoor komt hij uit in de
Vogelbuurt. Iemand iets gezien? Moet wel, er werd ook flink vuurwerk afgestoken ook bij ons achter.