zondag 25 juni 2017

De vogel in de pijp aangepaste versie

Dit is al een oud verhaal dat ik heb aangepast voor een schrijfwedstrijd van de Vogelbescherming. Het mag maximaal 350 woorden zijn.



Vanmorgen toen ik de wasmachine vulde, op de zolder, hoorde ik  een geluid. Het kwam uit een pijp die van het dak naar beneden loopt, maar niet meer wordt gebruikt. Aan het gefladder en gekrabbel te horen zou het een vogel kunnen zijn of een vleermuis. 

Ik probeerde de pijp open te krijgen, maar er zat veel  plakkerige tape omheen. Met een Stanleymes probeerde ik dat te verwijderen. Maar plotseling hoorde ik geen geluid meer. Het beestje is gestorven van de stress, dacht ik.

Ik deed de gereedschapskist  verdrietig  dicht en ging naar beneden.  Het krabbelen  begon  weer. Het was een onverdraaglijk, schurend, metaalachtig geluid en het ging het hele huis door. Mijn kat Minoes raakte nu ook overstuur. Ik besloot haar even op te sluiten. Daarna pakte ik een  schroevendraaier, wrikte woest  in op het onderstuk en hield de  kattenmand er onder.  En door een spleetje zag ik haar zitten: een  vogel. Een jonkie, zwart. ‘Help me nou ,’ ze klonk driftig.

Eindelijk beukte ik door het plastic. Het gat was groot genoeg. Zij zag het ook en viel uit de pijp.  Daarna  vloog ze in een oogwenk de trap af, het huis in. Ik ging haar achterna met de mand en dook boven op haar. Ze schreeuwde het uit, het was een ijselijke kreet.  Ze ontglipte  en fladderde door mijn kamer. Ze draaide omhoog en verdween weer in het trapgat. Ik rende achter haar aan, terug naar de zolder. Daar bleef ze rondjes draaien boven de wasmachine en tikte met haar snaveltje tegen het glas.

Toen zag ik wat ze bedoelde:  Mijn Minoes, zat in de wasmachine. Ik had haar opgesloten! Ik rukte aan de deur en greep de poes. Ze mankeerde niets. Achter me hoorde ik de vogel tokkelen. Ik keek haar aan en ze verdween door de  pijp naar buiten. Ik stopte mijn hoofd erin en een gele kwak landde op mijn neus. 

Toch riep ik haar na: ‘Vogeltje, held, als je in de buurt bent, kom  dan nog eens langs en neem dan de normale weg via de achtertuin.’