De vogel in de pijp

De vogel in de pijp

Vanmorgen beetje stress gehad. Ik werd wakker van vreemd geluid. Het kwam van de zolder. Uit een pijp die van het dak naar de zolder loopt, maar niet meer wordt gebruikt. Een loze pijp zeg maar. Aan het gekrabbel te horen moest het een vogel zijn. Nee he..het gekrabbel hield aan. Ik heb geprobeerd de pijp open te krijgen, maar er zat veel tape omheen. Ik herinner me nog dat hij werd doorgezaagd om een andere ventilatie te kunnen aanleggen. Met een stanleymes de tape, zeer plakkerig, verwijderd. Toen hoorde ik ineens niks meer..gestorven van de stress dacht ik. Gereedschapskist weer dicht gedaan toen het gekrabbel weer begon, het ging het hele huis door. Mijn kat overstuur. Mijn zwager gebeld. Hij zegt dat ding kan gewoon open. Dus met een hamer een schroevedraaier het onderstuk losgewrikt. De kattenvervoer mand er onder gehouden. En ja hoor..door een spleet zag ik haar zitten: een jonge vlaamse gaai, onmiskenbaar, brede kop, maar nog niet met die kleur. Nou, doorgewrikt en ploef..daar viel ze uit de pijp en ontsnapte..het huis in..ik er achter aan met die mand. Op de trap had ik haar te pakken. Ze schreeuwde het uit, een krijs door merg en been. Hup, in de mand en het deksel dicht. Pfft..ik zuchtte diep. Ik kreeg de zenuwen van dat geluid in die pijp. Ik dacht zelfs op een moment van: ging je maar dood. Maar nee hoor, ze zag er erg goed uit, sterk en jong. Dat had nog dagen kunnen duren.
Het beest buiten losgelaten en ze vloog direct weg. De vrijheid in.
Nou, nu nog even de pijp weer dichtmaken.
Ik zit nu aan een kopje koffie en ik moest denken aan het parkietje van een vriendin. Op een zondag begon het beestje amechtig te hijgen, het was een rotgezicht. Mijn vriendin zei: “Ik bel een dokter..ik kan het niet aanzien..” Ze belde een arts en haar vader die met de auto voor kwam rijden. Het eerste wat hij zei toen hij binnenkwam was: “Hier is operatie Piet Parkiet..”
Dat vond de dochter niet zo leuk. Hoe dan ook, het beestje werd in een doosje gedaan en het gezelschap reed naar een kliniek. Maar in de wachtkamer viel het beestje om. Pootjes in de lucht. “O..”zei mijn vriendin. Het was heel sneu voor haar. Met een vinger streelde ze het borstje.
En de dag vliegt, fladdert, baddert, kwettert, schettert verder.

zaterdag 18 augustus