Een ongewone vraag over PJC Gabriel

Behalve dat ik nog steeds bezig ben een verhalenbundel samen te stellen, voor de jeugd, en aan een spannend jongensboek werk (ook al langer dan vandaag) ben ik bezig met mijn eigen Kunst en Kitsch. Dat zit zo: in een antiek winkeltje kocht ik een klein schilderij van een onbekende meester. Via internet kwam ik uit bij PJC Gabriel, een landschapschilder uit de 19e eeuw. Mijn schilderij behelst twee molens aan een vaart. Niet een opwindend tafereel, maar wel bijzonder omdat er weinig landschapsschilders zijn geweest die het landschap geschilderd hebben zoals het was. Meestal verzonnen ze ervan alles bij.Gabriel niet, die schilderde wat hij zag en hij verkocht daarom niet geweldig. Via de bieb Dordrecht kreeg ik een boek over hem waarin 80 schilderijen van de man staan. Gabriel schilderde 50 jaar lang tot zijn dood in 1903. De 80 schilderijen komen uit Nederlandse musea. De vraag is dus: waar
zijn Gabriels andere schilderijen gebleven? Ik heb hoogstwaarschijnlijk een olieverfschets in bezit waar na hier van een schilderij is gemaakt. Waar kan dat zijn? als hij 50 jaar heeft geschilderd, beroepsmatig, moeten er toch wel 800 werken door hem zijn gemaakt, maar in de musea zijn ze niet, en ook niet bij de antiquariaten. Waar zijn ze?

de zon en de planeten

Thijsje op schoot, dat tikt niet zo. Hij friemelt. Mama maakt een flesje. Onze dagen draaien om hem, hij is de zon en wij de planeten en zo is het geregeld in de biologie.Leuk is het wel, ik geniet er elke dag van. Samen wandelen, baby Mozart luisteren, samen vals zingen en samen in slaap vallen.
Nu en dan drijft ons zonnetje ons tot wanhoop omdat hij zijn eten ineens niet zo lekker meer vindt. Net of hij een zeer mondje heeft(krijgt hij tandjes?). Uiteindelijk accepteert hij wel de fles, maar het duurt even. Soms is hij weleens te moe en wenst hij toch niet te slapen. Ik wilde naar Barcelona versus Manchester kijken, maar de doelpunten heb ik gezien toen ze al lang al gemaakt waren en Messi (de doelpuntenmaker) in zijn bedje lag. Na een uur was Thijs weer gekalmeerd.
Zo nu en dan heb ik nog weleens een halve minuut over voor mezelf. Je kunt wel nagaan
hoe snel dit stukje gaat. Ik heb vandaag in tien minuten een schets gemaakt van Thijsje voor een schilderij. Na die tien minuten had hij een poepluier.
En die mensen die graag een kind willen zeg ik natuurlijk: vooral doen! (Maar ik zeg er niet bij dat je binnenkort nog maar 1 hobby over hebt ha, ha,ha!)

nb: ik was zelf ook gewaarschuwd maar ik heb gelukkig niet geluisterd

Verjaardag

De verjaardag gaat voorbij in grote stilte. Ik breng het even niet meer op na die lange stoet kraamvisite. Ik hoop niet dat iemand zich dit persoonlijk aantrekt. Het weer was prachtig, ik heb rustig in de achtertuin gezeten. Allemaal leuke mails gekregen, iedereen bedankt!

Minoes

Minoes is nu op een keurige manier gecremeerd. Ik zeg keurig omdat ik las wat er gebeurt met je troetel als je die niet zoals bij Minoes, naar een apart crematorium brengt of haar in je achtertuin begraaft. Dode dieren gaan naar een destructie bedrijf dat de dieren vermaalt tot meel. En jullie raden het al: dat meel is bedoeld voor de agrarische sector die het aan de varkens en de kippen voert. Op die manier eten we onze eigen huisdieren, indirect, op. De directeur van dat destructiebedrijf is trots op zijn vermaal fabriek. Hij zegt dat er weer pure energie uitkomt.
Gelukkig dus dat Minoes correct is behandeld en de as in een urn wordt gedaan.
Ik ben er nog steeds niet helemaal over heen, trouwens.

Afscheid van een huisdier (goede reis)

We nemen morgen afscheid van onze troetel Minoes, inmiddels 16 jaar oud.



Dag rakker,
dag kleine stakker,
zo ziek,
maar uniek,
je wil om te leven.
Nu is het voorbij,
voor jou en mij.

Goede reis, goede reis,
lieve schat,
goede reis,
rust nu maar uit van al je kattenkwaad,
trouwe kameraad.

Dag rakker,
dag kleine stakker,
zo klein,
maar fijn.
Felle tante,
het is voorbij,
voor jou en mij.

Goede reis,goede reis,
lieve schat,
goede reis,
naar het slagroom paradijs,
goede reis, goede reis.

Talens palet prijs

Ik doe mee met de Talens palet prijs. Dat houdt in: je moet wat schilderen naar aanleiding van het boek Caesarion van Tommy Wieringa. De vakkundige jury zal de werken beoordelen, maar ook het publiek mag zich erover uit laten. Dat kan op zaterdag 21 mei en zondag 22 mei in het oude stedelijk museum in de Doelenstraat 1
in Alkmaar. In dat gebouw moet Yxie komen, een cultureel centrum, maar tot op heden gebeurt er nyxie.
Zelf zal ik er ook zijn en ik wil proberen wat voor te gaan lezen uit dat boek.
Komt dat zien en zegt het voort!

Een complexe wereld; de innerlijke stilte

Vrijheid is behalve emoties en angsten ook een kwestie van zuivere getallen en logica. In de hedendaagse debatten mis ik dat.
De debatten lijken zo rechtstreeks uit de kroeg te komen, waar mannen met een slok teveel op hun scheve wereldbeeld presenteren.
Het slachtoffer dat in het in alcoholistische gebral moet geloven is een gemiddelde Nederlander die zelf al had gemerkt dat zijn wereld(lees zijn straat) aangrijpend is veranderd. Soms vindt hij zijn autospiegels verbogen in de bosjes en zijn zoon, een krantenjongen, moet soms hardlopen omdat hij wordt achtervolgd door een bende gekleurde kereltjes.
Als hij 's avonds uitbuikt voor het journaal, ziet hij volksstammen demonstreren op pleinen waar hij nooit is geweest en misschien ook nooit zal komen. Er wordt een filmpje vertoond van een waanzinnige leider met een groen boekje. Hij kent het groene boekje, dat is van de spelling, dit is een ander boekje. De nieuwslezer heeft het over de Koran, maar dat kent hij ook niet. Hij heeft nog een vage herinnering aan de Bijbel, van de zondagschool. Jezus vond hij leuk, dat was nog eens een rebel.
Het is hem allemaal veels te ingewikkeld, hij verlangt naar de tijd dat zijn wereld nog te begrijpen viel. Een tijd van groene weilanden waarin koeien stonden te springen en de leraar nog het gevreesde gezag uitoefende.
Hij zakt achterover in zijn stoel, nog even en het is 4 mei. Hij begint langzamerhand in die stilte te geloven. Dat in zijn gekwelde innerlijk een stem te horen is die zal kunnen vertellen wat nu wel waar is en wat niet.
In de boom fluit een mereltje, hij glimlacht, zo heerlijk, behalve die bagger van de aardse tranendallen is het ook gewoon een prachtige lente.
Het gordijn beweegt zachtjes voor het open raam, een gele zonnestraal valt op de wijzers van de klok.