Het ijscomannetje

Hij stond vaak in het bos van Heiloo en verkocht er ijsjes. Hij had een karretje bij zich. Ik weet de plek niet meer, ik heb er laatst naar gezocht. Plotseling was hij weg. Wie hij was? Ik weet het niet.

Gecollecteerd voor de KWF

Gecollecteerd voor het kwf: kankerbestrijding. Niet zo'n beste buurt: van de 150 adressen deden er 15 de deur open. Een vrouw schold me uit, vanaf haat veilige balkon. Soms staan ze te koken achter het raam naast de deur en doen ze net of ze je niet zien. Ik ga er wel.mee door, voor die 15. Waarvan er 5 wat geven. Ik vind dat we moeten blijven strijden voor een sociale wereld en gezondheid. Verhalen over duurbetaalde directeuren leg ik naast me neer.Als ik.loop denk ik aan het leed van zovelen die vechten voor hun leven en vooral aan zieke kinderen. Tot volgend jaar 5 deurdonateurs.

Over de dijk van Uitgeest

Vandaag met leerlingen naar een bowlingcentrum. Maar zoals dat zo vaak gaat in ons land: iedereen op de fiets. Een eindeloze rij die zich over de dijk langs Uitgeest slingert. Een meisje kreeg last van haar suiker. Ze had onderschat wat een fietstocht in dit barre landschap aan energie kost. Een vlak landschap waar de wind de baas is. Na even gedronken te hebben konden we weer verder. Om te bowlen.   

De tandarts in Drachten

Moet je een droom serieus nemen? Ik droomde vannacht dat ik klant was van een Chinese tandarts in Drachten, in Friesland. In mijn vakantie ging ik voor mijn plezier even in de stoel van een dentist. Bijzonder vreemde droom, ik kan er geen betekenis aan verbinden. Angst voor een tandarts heb ik niet. Angst voor Chinezen heb ik ook niet. Maar er zijn leukere dingen in de vakantie te doen.
Wie het weet, mag het zeggen.   

St.Nicolaas in Nederland

In deze kapel kwam 1000 jaar geleden de verering van een heilige uit het oosten tot leven: St.Nicolaas. Hij wordt afgebeeld zonder mijter, zonder staf en zonder knecht. Zijn baard is nog gewoon bruin. De kapel staat op het Valkhof in Nijmegen. Er hangt een mysterieuze stilte.

Schotse kust en het pad dat ik bewandel

Ondertussen aan de Schotse kust. De rust, de stilte, de bezinning of het pad dat ik bewandel het juiste is.

Crisis en paniek op het strand

Crisis en paniek op het strand

8 augustus 2019  18.00 uur. Het strand van Egmond.

We gaan naar het strand. Jij speelt met zand en water en je neemt schelpen voor me mee. Je werpt met zeewier, dat ik daarna van jou in een plastic zakje moet doen.

Om je heen de blauwe zwaailichten van de reddingsbrigades. In de zee een zee aan waterscooters met baywatchers. Op het strand veel politie.

Boven je hoofdje een opstijgende traumahelikopter. En tenslotte nog een echte reddingboot van de KNRM die op spectaculaire wijze uit zee op een enorme trailer wordt gereden. Diepe sporen in het zand.

Maar jij ziet enkel schelpen met gaatjes en een kuil met een gat erin. Die moet ik gezien hebben. De drenkelingen worden afgevoerd. Een gezin dat werd meegenomen met een golf.

Jij babbelt  door over je schelpen en de stenen die je hebt gevonden.

Crisis? Welke crisis?

En thuisgekomen  leeg jij, schatje, je zandsokjes op het bed van mama.

Sorry, sorry, sorry, roep je duizend keer.