Ik zie de staatssecretaris mevr. C. Broekema op het journaal en ik denk...

Ik zie de staatssecretaris mevr. C. Broekema op het journaal

Je was zo vrij nog

je was zo blij nog

je was zo klein

je was zo tenger

en zo stoer nog

toen nog

toen nog

Je was zo lief nog

je was zo blond nog

met je haren

die verwaaiden in de wind

nog

toen nog

toen nog

Bij dat meertje in het bos

gooide je al je remmen los

je kleren uit

je naakte huid

glom in het licht

van de maan

ik liet een traan

toen je met mij

ook naakt

danste om het vlot

waarop een kaarsje

brandde

mijn god,mijn god

Je was zo gek nog

je was zo driftig nog

je was zo heftig

je was zo wild

en zo ongeremd nog

toen nog

toen nog

Je was zo gek nog

je was zo dom nog

met je ogen

die brutaal konden spetteren

nog

toen nog

toen nog

Bij Egmond aan Zee

dook je in de golven

je zwom weg

en dook onder

de reddingsbrigade

heeft nog een poging gedaan

ik liet een traan madam

toen je niet meer boven kwam

plots stond je naast me op het strand

je vond het een goeie grap

en ik gaf jou een klap

mijn god,mijn god

Je was zo vrij nog

je was zo blij nog

je was zo klein

je was zo tenger

en zo stoer nog

toen nog

toen nog

Je was zo lief nog

je was zo blond nog

met je haren

die verwaaiden in de wind

nog

toen nog

toen nog….

Amsterdam vlak voor corona lockdown 17-2-2020

                                Amsterdam vlak voor corona lockdown, 17-2-2020

Wanneer gaan wij weer knuffelen?

Deze mysterieuze boodschap op een kaart van Kruidvat vond ik gisteren ergens in een haag van een voortuin. Wanneer gaan wij weer knuffelen?  Was dit een opmerking aan de gehele lockdown gemeenschap of van een persoon aan een andere persoon? En waarom op een kaart en niet via een app? Ik weet het niet. Het kan ook codetaal zijn.

Expositie in wijkcentrum Overdie in Alkmaar

Ok, ik had voor de coronatijd begon, een expositie in wijkcentrum Overdie te Alkmaar. Maar het centrum ging dicht en nu is de expositie verlengd. Klik op de onderstaande link:

http://www.thuisinoverdie.nl/activiteiten/expositie-2018-09-28-2/

Er hangen 40 werken van mij, verspreid  over het gebouw.

De lift

Claustrofobie, dat is mijn angst. Ja, die is echt van mij. Natuurlijk ben ik ook bang voor ziektes zoals ebola of beri-beri, maar claustrofobie, die is echt van mij. Grote menigtes, volle treinen, maar voor liften, ja, die vooral. Misschien ben ik als kind eens opgesloten in een lift, dat zou kunnen. Maar nu word ik  al bleek als ik er aan denk. De lift dus, je hebt er mooie en goed verlichte en schone bij, maar de ergste zijn die vieze kleine liften op stations. Ik zie daar wel mensen instappen, zonder een zweetdroppel achter te laten.

Mijn angst is dat de lift mij opvreet. De lift als haai, of een constrictor die om je nek kronkelt en je doodplet. Proberen te ontsnappen heeft geen zin. De lift is toch sterker. De angst wordt wel minder als de lift een glazen bekleding heeft. Dan kan iedereen zien wat de lift voor gemene zaken uitvreet.  Dan doet de lift dus niks. Dit zijn natuurlijk verkeerde gedachtes van mijn brein. En daarom heb ik een aantal consulten bij een erkende psycholoog gehad, maar in plaats van het over liften te hebben, werd mijn jeugd doorgelicht. Daarin werden geen rare dingen gevonden. Het was een normale jeugd, zonder trauma’s.

In de toekomst is het wellicht mogelijk  je angsten zodanig te resetten dat ze worden opgeheven. Dat kunnen allerlei angsten zijn: angst voor neerstorten met een vliegtuig op een berg, angst voor roodharige buren, angst voor blauwzwarte stoeptegels, angst voor postzegelverzamelaars of oude mannen met een slechte adem.

En: wat is jouw angst? 

Uit: 333 dingen om te schrijven

Amsterdam: Kerst 2019, Museumplein

                               







                               Amsterdam: Kerst 2019,  Museumplein

Het meisje met het ei

Het meisje met het ei.

Ze had haar laptop op schoot, in de trein.

Ze was misschien 20. Net aan.

Ze pakte iets uit een doosje.

Ik zag het: het was een ei.

Ze begon het ei te pellen.

Ik keek naar haar en moest erom glimlachen.

Het pellen van een ei is iets voor een ontbijttafel.

Het ei was natuurlijk door haar vader of moeder eerst gekookt en daarna in het bakje gedaan.

Pure liefde.

Zij zag dat ik keek en ze lachte heel kort terug.

Op haar voorhoofd stond een lichtkrant met de tekst: ‘Ja gek he?  Zo’n ei in de trein pellen, maar als ik hem op school op eet, gaat iedereen vragen stellen en lachen. En ik wil hem wel opgegeten hebben als ik thuiskom, want anders is het weer jammer voor mijn ouders. Ja, zo’n ei in je trommel is een dilemma hoor.  Weet je wat ook erg is: je bent je broodtrommel vergeten en dan komt je moeder hem brengen terwijl je in de klas bent. Ze heeft haar badjas aan en krulspelden nog in.

Dat is heel erg!

Best een lekker ei, overigens.'