Een onschuldig gedichtje uit de oude doos.
Als de sneeuw valt!
En het ijs is duimendik
gaan we dan surfen
zul jij dat durven?
Als de sneeuw valt
en het stormt nog bovendien
gaan wij dan tennissen
alleen of met kennissen?
als de sneeuw valt !
als de sneeuw valt !
het sneeuwt, het sneeuwt
maar wij gaan buiten zwemmen
zonder remmen
als de sneeuw valt!
doen we of het zomer is
nee met de winter
is niks mis
maar liefde vraagt de zomer
liefde vraagt de zomer
als de sneeuw valt!
als de sneeuw valt!
31-5-1995
dinsdag 19 januari 2010
maandag 18 januari 2010
Bericht aan Niels, broer van de verongelukte jongen
Krijg een berichtje, een reactie van een broer van de verongelukte jongen van dit weekend.
Beste Niels, ik weet je adres niet, maar ik zal je het volgende antwoorden: we zijn vanuit Zaandam de provinciale weg op gereden richting Alkmaar. Dat was rond kwart voor een.
Het was een donkere nacht, met vlokken sneeuw, het was koud en hier en daar glad.
Het was slecht weer op de weg. We reden langs Uitgeest de N203 dus aan de andere kant
van de A9. We passeerden dus inderdaad Akersloot op het moment van het ongeluk,
maar de A9 zat er tussen.
We gingen door Limmen en reden in de richting van Heiloo om onze vriend Felix af te zetten. Rond kwart voor een waren we in Heiloo op de Kloosterhof. Daar zijn we omgekeerd en naar Alkmaar gereden.
Op de ring Alkmaar stuurde ik om 1 minuut over 1 een bericht naar mijn vriendin (dit hebben we net gecontroleerd op onze mobiele telefoons), die kort daarna de ambulance hoorde en zich zorgen maakte. Een paar minuten later zagen wij een politie auto en een ambulance voorbij schieten met grote haast. Onderweg is ons niets opgevallen van een ongeluk, we hebben ook
niets gehoord. Gezien de toestand op de weg, de combinatie van die jagende sneeuw en lokale
gladheid lijkt het mij dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten.
Beste Niels, ik kan je dus helaas niets meer vertellen dan hoe het in die omgeving was die nacht, maar van het ongeluk hebben wij niets meegekregen. Ik wens je wel veel sterkte in deze moeilijke tijd en laat nog wat van je horen!
Niels en familie,
sterkte en veel liefde, groet,
Sjoerd
Beste Niels, ik weet je adres niet, maar ik zal je het volgende antwoorden: we zijn vanuit Zaandam de provinciale weg op gereden richting Alkmaar. Dat was rond kwart voor een.
Het was een donkere nacht, met vlokken sneeuw, het was koud en hier en daar glad.
Het was slecht weer op de weg. We reden langs Uitgeest de N203 dus aan de andere kant
van de A9. We passeerden dus inderdaad Akersloot op het moment van het ongeluk,
maar de A9 zat er tussen.
We gingen door Limmen en reden in de richting van Heiloo om onze vriend Felix af te zetten. Rond kwart voor een waren we in Heiloo op de Kloosterhof. Daar zijn we omgekeerd en naar Alkmaar gereden.
Op de ring Alkmaar stuurde ik om 1 minuut over 1 een bericht naar mijn vriendin (dit hebben we net gecontroleerd op onze mobiele telefoons), die kort daarna de ambulance hoorde en zich zorgen maakte. Een paar minuten later zagen wij een politie auto en een ambulance voorbij schieten met grote haast. Onderweg is ons niets opgevallen van een ongeluk, we hebben ook
niets gehoord. Gezien de toestand op de weg, de combinatie van die jagende sneeuw en lokale
gladheid lijkt het mij dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten.
Beste Niels, ik kan je dus helaas niets meer vertellen dan hoe het in die omgeving was die nacht, maar van het ongeluk hebben wij niets meegekregen. Ik wens je wel veel sterkte in deze moeilijke tijd en laat nog wat van je horen!
Niels en familie,
sterkte en veel liefde, groet,
Sjoerd
zondag 17 januari 2010
inpakken
Gisteren en vandaag flink bezig geweest met de verhuizing. Dozen ingepakt, wat weg kan geselecteerd, verhuisberichten gestuurd. De adreswijzigingen met onze kat Sjaak erop zijn ook binnen. Ben ook bezig de verhuisploeg te activeren. Ik heb nu weinig tijd voor andere hobbies. Nou ja, hardlopen heb ik vanmiddag geprobeerd, maar dat ging totaal niet vanwege de gladdigheid. Ik kan nog gaan schilderen, maar ik heb niet zoveel rust en schilderen is toch een soort meditatie.
Gisteravond, avond in de Fabriek door Rosa
Gisteravond, een leuke avond aan de Zaan gehad in cultureel centrum de Fabriek te Zaandam. Het is een filmhuis en op de achtergrond, tegen de muur, worden oude beelden van het roemrijke Zaanse leven geprojecteerd. Ik ben er om wat liedjes te zingen en dat ging erg goed.Er waren nog meer dichters en muzikanten, onder andere Cees Jan Sierhuis en the Highlanders. De laatste is een groep die spelen met fluiten, trommels en trommelzakken. Het klinkt als oude liederen, maar de teksten zijn wat aaangepast. Zo hebben ze een nummer dat ze liever patat met mayonaise eten als gort met stroop. Mijn liedjes met de Fruitcompagnie gingen over Willem de Zwaan, de eenzame zwaan langs de Zaan, een verhaal over een vluchteling, een motorliedje en een paar zeemansliederen, zelfgemaakt. De avond begon om negen uur met een mooi lied over de Zaan geschreven door Hans Kuijper. Om over twaalven zijn wij weggeggaan, toen was het programma nog bezig. Cees Jan Sierhuis bekende dat hij nerveus was voor zijn optreden. Hij deed een experimenteel gedicht met klanken op Jan Hanlo's Oote oote boe..
Toen we terugreden langs Akersloot is daar een ernstig ongeluk gebeurd. Een jongeman uit de
Zaan is in de sloot gereden en overleden. Bizar toeval na een avondje met allemaal gedichten en
liederen over de Zaan. Mijn geliefde hoorde de sirenes en maakte zich zorgen.
De avond was overigens georganiseerd door de stichting Rosa, een Zaanse politieke vereniging
met als missie bij te dragen aan een betere samenleving. Of dat gelukt is weet ik niet, het was in ieder geval erg creatief en gezellig!
dinsdag 12 januari 2010
Gedicht uit 1995 Kleine woorden
Ik was afgelopen zondag in Alja's galerie aan de Nieuwlandersingel 49 en heb daar voorgelezen uit eigen werk. Het was intiem en inspirerend zo met zijn tienen rond de tafel en de sneeuw buiten.
Uit de tas met boekjes, met de hand geschreven als een monnik, kwamen onbekende gedichten
tevoorschijn die ik me niet goed meer kon herinneren. Een ervan was het volgende gedichtje:
Kleine woorden
in mijn hart,
en in mijn hoofd,
kleine woorden,
die je misschien
niet gelooft,
kleine woorden,
in je oor,
en in je haar
kleine woorden,
fluister ze maar,
kleine woorden,
van liefde, tederheid,
kleine woorden,
neem toch
de tijd voor
kleine woorden
kleine woorden
kleine woorden !
31-5-1995
Uit de tas met boekjes, met de hand geschreven als een monnik, kwamen onbekende gedichten
tevoorschijn die ik me niet goed meer kon herinneren. Een ervan was het volgende gedichtje:
Kleine woorden
in mijn hart,
en in mijn hoofd,
kleine woorden,
die je misschien
niet gelooft,
kleine woorden,
in je oor,
en in je haar
kleine woorden,
fluister ze maar,
kleine woorden,
van liefde, tederheid,
kleine woorden,
neem toch
de tijd voor
kleine woorden
kleine woorden
kleine woorden !
31-5-1995
Nieuw bericht van Manon uit Cataloniestraat
Nog even en ik woon hier niet meer. Denk even na over de afgelopen jaren in de Cataloniestraat.
Het was goed om zo'n prettige stek te hebben na jaren klaagzangen in de laan van Bath.
Het is hier erg rustig. Ik kwam hier weer tot mezelf. Er was een aardige, oude buurman, die de
garage box had en daar zo'n beetje rondscharrelde. Hij vroeg me of er een meesje in mijn hokje
gevlogen was. Bedoelde hij een vogeltje? Nee, hij bedoelde een vrouw. Dat laatste inderdaad.
Toen is hij overleden en werd de box verhuurd aan iemand anders die al zijn planten eruit wilde
laten spitten. Dat vond ik wel jammer, gelukkig ging dat niet door. Dit huis is echt goed geaard
laat ik zeggen, het voelt hier goed aan.
Ontving opnieuw een mail van Manon, de partner van de omgebrachte John. Ze heeft het zwaar, schrijft ze. Wij leven met haar mee. Ondertussen is de geruchten machine goed op gang gekomen. Natuurlijk spreken de meesten over zware misdaad, maar ik kom en kwam regelmatig langs het huis en daar wijst niets, maar dan ook helemaal niets op zware misdaad. Het is een doodgewoon huisje, met een normale auto voor de deur ( geen bling bling BMW uit de 5 serie). Manon is ook een normale vrouw en absoluut geen gangster liefje. Ook het slachtoffer was in onze ogen geen bling bling figuur. Waarom hij sterven moest is dus een mysterie. Ik ving een gerucht op dat hij in een dure auto rondreed en daarmee gezien zou zijn bij het sportpaleis. Waar liet hij dan die auto? Ik heb nog nooit een dure auto in deze straat gezien. Het lijkt me vreemd dat hij de auto bij het sportpaleis laat staan en dan gaat lopen om zijn auto niet te laten zien??
Wij hebben daar ook nooit verdachte mensen zien rond hangen of zoiets. Er waren vaak kinderen
aan het spelen. Wij ervaren ook wel enige last van de gebeurtenis, in die zin je let toch meer op
als je iets hoort in de straat. Manon, we wensen je nogmaals sterkte en wij hopen ook dat er meer licht in dit duistere mysterie mag komen. We hebben je voornemen gelezen en daaruit blijkt toch een krachtige persoonlijkheid, misschien zouden wij een andere keuze hebben gemaakt...
Het was goed om zo'n prettige stek te hebben na jaren klaagzangen in de laan van Bath.
Het is hier erg rustig. Ik kwam hier weer tot mezelf. Er was een aardige, oude buurman, die de
garage box had en daar zo'n beetje rondscharrelde. Hij vroeg me of er een meesje in mijn hokje
gevlogen was. Bedoelde hij een vogeltje? Nee, hij bedoelde een vrouw. Dat laatste inderdaad.
Toen is hij overleden en werd de box verhuurd aan iemand anders die al zijn planten eruit wilde
laten spitten. Dat vond ik wel jammer, gelukkig ging dat niet door. Dit huis is echt goed geaard
laat ik zeggen, het voelt hier goed aan.
Ontving opnieuw een mail van Manon, de partner van de omgebrachte John. Ze heeft het zwaar, schrijft ze. Wij leven met haar mee. Ondertussen is de geruchten machine goed op gang gekomen. Natuurlijk spreken de meesten over zware misdaad, maar ik kom en kwam regelmatig langs het huis en daar wijst niets, maar dan ook helemaal niets op zware misdaad. Het is een doodgewoon huisje, met een normale auto voor de deur ( geen bling bling BMW uit de 5 serie). Manon is ook een normale vrouw en absoluut geen gangster liefje. Ook het slachtoffer was in onze ogen geen bling bling figuur. Waarom hij sterven moest is dus een mysterie. Ik ving een gerucht op dat hij in een dure auto rondreed en daarmee gezien zou zijn bij het sportpaleis. Waar liet hij dan die auto? Ik heb nog nooit een dure auto in deze straat gezien. Het lijkt me vreemd dat hij de auto bij het sportpaleis laat staan en dan gaat lopen om zijn auto niet te laten zien??
Wij hebben daar ook nooit verdachte mensen zien rond hangen of zoiets. Er waren vaak kinderen
aan het spelen. Wij ervaren ook wel enige last van de gebeurtenis, in die zin je let toch meer op
als je iets hoort in de straat. Manon, we wensen je nogmaals sterkte en wij hopen ook dat er meer licht in dit duistere mysterie mag komen. We hebben je voornemen gelezen en daaruit blijkt toch een krachtige persoonlijkheid, misschien zouden wij een andere keuze hebben gemaakt...
zaterdag 9 januari 2010
De natuur speelt met ons
Buiten alweer sneeuw uit de lucht. Het reizen naar het werk deze week is een barre tocht,
's morgens om half zeven in de poolkou aan de auto krabben en op de trein wachten. Het valt me zwaar tegen. Overdag op het kantoor dus dan heb je geen tijd voor een leuke wandeling of het gooien van sneeuwballen. Woensdag werd het verkeer getroffen door ernstig oponthoud. Op het werk was iemand om zes uur vertrokken en zij kwam op kwart over elf aan in Alkmaar, een stuk van veertig kilometer. Ik las in de krant over vrouwen in de Oekraine. Daar is hoge werkloosheid
en die vrouwen verkopen noten en hun zelfgeslachte konijnen, langs de kant van de weg, aan
voorbijkomende vrahtwagenchauffeurs. Gevolg is dat zij dagen bij minus twintig in de kou staan te bibberen, ondanks de bontmutsen. In ons land zijn er ook mensen die geen werk en geen geld
meer hebben en afhankelijk zijn van de voedselbank. In Groningen werden zwervers van de
straat geplukt omdat ze anders doodvriezen. De natuur speelt weer eens met ons. Het aanpassen gaat moeizaam.
's morgens om half zeven in de poolkou aan de auto krabben en op de trein wachten. Het valt me zwaar tegen. Overdag op het kantoor dus dan heb je geen tijd voor een leuke wandeling of het gooien van sneeuwballen. Woensdag werd het verkeer getroffen door ernstig oponthoud. Op het werk was iemand om zes uur vertrokken en zij kwam op kwart over elf aan in Alkmaar, een stuk van veertig kilometer. Ik las in de krant over vrouwen in de Oekraine. Daar is hoge werkloosheid
en die vrouwen verkopen noten en hun zelfgeslachte konijnen, langs de kant van de weg, aan
voorbijkomende vrahtwagenchauffeurs. Gevolg is dat zij dagen bij minus twintig in de kou staan te bibberen, ondanks de bontmutsen. In ons land zijn er ook mensen die geen werk en geen geld
meer hebben en afhankelijk zijn van de voedselbank. In Groningen werden zwervers van de
straat geplukt omdat ze anders doodvriezen. De natuur speelt weer eens met ons. Het aanpassen gaat moeizaam.
Abonneren op:
Posts (Atom)