Eenzame kerst

Het beestje past amper in het huisje. Een cavia, naar ik begrijp heet zij Snoozle. Maar zij is wel alleen met de kerst en nu voer ik haar een wortel. Rotstreek van je baasje, mijn buurman, om je alleen te laten. Je bent een pluizig wezen en je knort van genoegen om het groenvoer. Je wil niet dat ik je aai, o nee, veels te eng.

Ik stap de deur van de buren uit en bij mijn eigen voordeur zit een roodwitte viervoeter. Het meelooppoesje, hebben wij hem gedoopt, omdat hij ons soms van de winkel naar huis achtervolgt. Ben je er weer? begin ik, ga maar naar je baasje. Eenmaal binnen, in de keuken, ontdek ik dat hij door  het  keukenraam naar me staart en miauwt. Ook Thijs heeft het gezien. Nou vooruit, mopper ik. Hij krijgt wat brokjes en hij mag even in het halletje. Ik open de deur en opgewonden neemt de eenzame bezit van de jodiumvrije stukjes en van de kinderwagen. Lekker plekje. (Ik heb al eens met de Stichting Zwerfdier gebeld en daar kenden ze onze vriend, hij heeft een baasje hoor, mijnheer.)

We zitten aan ons kerstdiner, een stapel pannenkoeken met stroop, als we Spike, de hond van de andere buren, horen huilen als een lonely wulf. Hij slaat tegen de verwarmingsbuis met zijn staart en beleeft een moeilijke avond.

Onze eigen kat Sissie krijgt van mij een extra knuffel, maar daar heeft ze geen zin in. Ik open de voordeur en zet onze koppige vriend buiten. Met tegenzin trippelt hij weg. Eikel, hoor ik hem fluisteren. Ik ga André Hazes opzetten, zeg ik tegen Anja. Even later schalt via YouTube Eenzame kerst  door het huis. Voor alle achtergelaten dieren, roep ik. En vooruit, ook voor alle verlaten mensen.

https://www.youtube.com/watch?v=-6QmBtFmSPQ