Ik heb een hele lange schaduw vandaag. De zon staat heel
laag. De molen van Aggie Fluitman draait niet, want er is geen zuchtje wind. Op
het erf scharrelen kippen. Het is wel koud, op de bruggetjes en de sloten ligt
een voorzichtig laagje ijs. De ganzen gakken, de wandelaars met kind maken een
heerlijke wandeling in de frisse lucht. Het is een prachtige Tweede Kerstdag.
En ik ren door de polder. Voorzichtig op de brug, over de keien. Voor de grap
over de resten van kasteel de Nieuwburg hollen. Oei, wat moet het vroeger koud
geweest zijn als je burchtheer was. En het liep ook nog slecht af toen Zwarte
Pier – nee, niet zwarte Piet, zwarte Pier op de thee kwam met een zwaard van
een paar meter. Maar wat is het licht mooi in onze moerasdelta, tintelend,
doorzichtig blauw. Ik moet ook niet gaan rennen, maar heel langzaam gaan
wandelen en genieten. Het voordeel van deze afwijking is wel dat je je heel
vrolijk gaat voelen en opgefrist. Ik groet iedereen met een opgewekt humeur.
Even niet letten op die zware benen, bij thuiskomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten