Je moet niks

Nee, echt, je moet niks. Je zegt tegen jezelf dat je gezellig moet zijn met de feestdagen, maar dat hoeft helemaal niet. Je mag best boos kijken omdat je doodmoe bent van een jaar zonder succes solliciteren of van een jaar mantelzorgen – zonder dankjewel van de gemantelzorgde- of van een jaar draven op een ziekenhuisafdeling tegen een minimumbeloning. Dat mag, sterker nog, je mag ook best iets kapot maken van boosheid. Met een schaar in het kerstkleed figuurtjes knippen of een Blokker wijnglas tegen de muur kapot gooien. Misschien wil je wel in de kerstboom springen en de ballen laten rinkelen of misschien wil je wel die kerst CD van BZN of Gerard Joling in het broodrooster doen. Dat mag, het moet niet. Met kerst moet niks. Dat heeft het kerstkind zelf gezegd. Alleen het geloof in het goede telt. De kerstkaarten kunnen mooi vliegeren op de wind, en wat nou naar een kerstdiner? Jij mag naar het strand. Jij mag daar al je kleren uitdoen en in de zee duiken, onder de sterren. En daarna, als je hardlopend thuisgekomen bent, bak je een pannenkoek met stroop. Nee, echt, je moet niks. Je mag zomerhits opzetten en dromen van de boulevard van Copacabana in plaats van arrensleetjes in de sneeuw die in ons land binnen de kortste keren veranderd is in prutterige bagger die je schoenen insijpelt. En zeg maar tegen je familie dat je wat moeite hebt met de donkere dagen, dat je een daglichtlamp gebruikt om je lichaam en geest te verlichten, ze zullen het dan wel begrijpen. En zeg maar niet dat ik het gezegd heb, want je moet niets. Je moet poepen.