Engeltje
Vorig jaar heb ik meegedaan aan project namen en nummers. Dit is een
herdenkingsprogramma voor holocaustslachtoffers. Je kunt het vinden op www.namenennummers.nl. Ik schilderde een bordje voor een meisje uit
de gemeente Alkmaar. Zij heette Engeltje en is met haar familie in 1943
weggevoerd naar kamp Sobibor en daar op de dag van aankomst vermoord.
Engeltje woonde in een rustige straat in het centrum van
Alkmaar. Voor de deur liggen nu vijf herdenkingsstenen. Eentje voor haar vader
en eentje haar moeder, een voor haar zelf en twee voor haar broers.
Ik heb ter herinnering een gedicht over de familie geschreven dat ik hieronder
zal plaatsen. Dit heb ik vorig jaar ook gedaan, maar je kunt het niet vaak genoeg herhalen.
Toen de bel ging
Vader maakte het konijnenhok schoon,
moeder haalde Jacob uit bed.
Hij was haar jongste zoon,
de oudste zoon deed net,
of hij een vliegtuig was,
met zijn armen uit elkaar.
En Engeltje zocht in haar tas,
een kam voor haar blonde haar.
Toen
de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
Een hand in leer,
een hoed, een mijnheer,
toen de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
En het konijn zat in het gras,
moeder gaf Jacob een schone broek
en deed daarna de was.
De oudste zoon krijste een vloek,
want hij stortte op de vloer
en Engeltje deed een speldje
in haar haar en lachte even stoer.
Toen
de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
Een hand in leer,
een hoed, een mijnheer,
toen de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
Het
konijn stak zijn oren in de lucht,
moeder hield haar adem in,
slaakte daarna een diepe zucht,
de oudste zoon kroop als een spin.
Jacob kreeg een extra deken om,
vader is stil blijven staan,
vluchten dacht hij: dat is dom
en Engeltje heeft rustig haar jasje aangedaan.
Toen de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
Een hand in leer
een hoed, een mijnheer,
toen de bel ging
en ging en nog eens ging
en ging.
Engeltje,
waar ben je gebleven?
Je was pas elf toen je verdween
en de sporen van je jonge leven
zijn alleen nog zichtbaar in een steen.
Ik kijk door de ramen
en daar in de tuin bij de fontein,
huppelt een jochie samen ,
met een ander lief konijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten