pc plat

De afgelopen tijd begon onze electro troetel de pc steeds meer achteruit te gaan. De patient ging aan het infuus, maar het was te laat. Het apparaat ging plat. Toen brak het geruisloze tijdperk aan zonder connection met de gevreesde online wereld. Rustgevend was het wel. Nu zijn we weer in de lucht. Ik moet denken aan de tijd dat iedereen ineens een bakkie in huis had. 'Breakie breakie kom er eens uit..' dat was toen lachwekkend populair. Mijn pa had een bakkie in de auto, voor zijn werk, dus zo'n ding kwam er bij ons niet in. Wel luisterden we naar de honderden piratenzenders. 'Jongens we moeten er ff uit!' hoorde je dan. En dan wist je dat de politie aan de deur stond van de zender.

Geld en zo

In mijn mailbox 5 berichten dat ik een reis naar Turkije gewonnen heb, een auto, een loterij in de binnenlanden van Afrika, een volledig verzorgde cruise en een mogelijke hoofdprijs in de postcodeloterij. Waarom ga ik eigenlijk nog naar het werk met al deze gulle mensen? Ik heb zelfs eens tegen de postcodeloterij gezegd dat ze op moesten hoepelen omdat ik door al die weldoeners al hartstikke rijk was geworden. Toen belden ze me als wraak vijf keer per dag op mijn mobiel en dat gedurende vier weken.
De staatsloterij belde me ook eens en zei: - U kunt nu een miljoen winnen mijnheer de Berk.. Ik zei: - Ik wil helemaal geen miljoen, ik ben best gelukkig zo
- U bent niet goed bij uw hoofd!
- U bent niet goed wijs dat u een wildvreemde gaat bellen om hem een miljoen kado te doen.
Moedeloos hing hij op.
Ook heeft er eens een volslagen wildvreemde gek gebeld met de vraag of ik morgen 40000 gulden wilde verdienen, met een uurtje werken. Geen frisse koffie. Hij reageerde woedend op mijn afwijzing.
Ik liep vanmiddag in een miezerig regentje in de buurt van de Spuistraat. De raam dames keken me verveeld aan. -Kijken,kijken en niet kopen, dachten ze. Er waren ook hele oude vrouwen bij, echte omaatjes, en een Slavische ( we zagen een oud, kromgetrokken mannetje naar binnen gaan), een paar studentes en een handjevol waarvan je dacht: die zijn minderjarig en hoe bestaat het dat zomaar kan. Ik moest aan geld denken, want dat is de belangrijkste reden dat zij daar zitten en ik hier loop. De pauze van het werk gebruiken om een luchtje te scheppen.
Een schoonmaker bood me eens een nicht aan in Marokko voor een schijnhuwelijk. Hij deed daar niet moeilijk over. Ik deed wel moeilijk.
Ik stak de straat over en dacht: -geld, dat is niets dan rottigheid, maar het is wel makkelijk als je wat hebt.
Ik voelde aan mijn portemonnee, hij zat nog in mijn broekzak, dat weet je ook maar nooit in big city.

Baby news from Baby Berk

Hot News van Baby Berk.
Ik ben enthousiast aan het duikelen in mama's buik. Als papa zijn hand op de huid legt, dan voel ik dat en word ik zo blij! Nog even en ik mag het licht zien. Ik hoorde ze een paar dagen geleden praten over mijn jasje dat ik aan zal krijgen. Het wordt een uni sex jasje, want ze weten nog steeds niet wat ik ben. Ik ben benieuwd wat ze zullen roepen als ik ter wereld kom! Het jasje schijnt donkergrijs te zijn, mooi en stoer tegelijk. Ze hebben ook mijn badje opgehaald en als ik het zo hoor zijn ze klaar voor de lancering. Ik vertel ze nog maar niet wanneer ik van plan ben mijn veilige hol te verlaten. Dat moet ook een verrassing blijven.
Ik hoorde dat ik goed groei en ik moet binnenkort nog een keertje op de foto.
Zo, dit was even weer wat nieuws van mij, ik maak het goed en jullie horen snel weer van me! O ja: wie heeft er nog een box voor me zodat ik niet altijd in mijn wiegje hoef te liggen? Geef het antwoord maar aan mijn happy ouders, snap je?

Liefs van

BabyBerk

Blogsoap When the sun will shine or not

Kijken of we ook een soap kunnen maken. We beginnen met een slechterik. Hij zit alleen op zijn kantoor op de 53 verdieping van een giga wolkenkrabber.
Hij heet Jurgen en is weer een slecht plan aan het bedenken. Dit keer heeft hij grond gekocht, die zwaar vervuild is en deze smeerboel wil hij doorverkopen. De deur zwaait open en Donn komt binnen. Het volgende gesprek ontrolt zich:

Jurgen: Wat bied je voor die 45 hectare?
Donn: Ik kan gaan tot 3 miljoen cash.
Jurgen: Donn, ik ken je al zo lang. Je bent getrouwd met mijn zuster. Haar derde huwelijk al weer. Wil je haar nu al weer ongelukkig maken, ventje?
Daan: Ik kan niet verder gaan, dan ga ik failliet en ik heb nu al de grond beloofd aan een investeringsmaatschappij en die heeft het al weer geregeld met een bouwgigant, dus nu wordt iedereen werkloos..
Jurgen: Allemaal jouw schuld slome schildpad (zelfgenoegzaam glimlachje) regel het, anders ga ik eens praten met mijn zuster, jouw vrouwtje (pakt mobiele telefoon)

We zien Donn vreselijk erg boos kijken en dat beeld bevriezen we even. We draaien nu naar zijn vrouw die met de tuinman in bed ligt.

Jolantha: Mmmm (alsof ze een ijsje eet) wat doe jij dat goed tuinmannetje..
Tuinman : Ja, ik weet wel hoe ik dat gras moet maaien
Jolantha: Ja, ja, ja, wat een stoere houthakker, maar nu moet je gaan Paulus de Boskabouter, want hij komt zo thuis.. (ze lachen onder de dekens)

We zien Donn aan komen rijden in zijn lease bak. Hij schampt het tuinhekje en als hij uitstapt trapt hij op de hark van de tuinman. Hij weet gelijk hoe laat het is en we zien hem zijn hand onder zijn jasje steken.

Nou, spannend tot dus ver niet waar? Mochten jullie ideetjes hebben dan kunnen die er in verwerkt worden. Ik hoor het wel!

Een gat in haar broek

De twee oude dametjes waren driftig in gesprek. Ze stonden naast me op het station.
'Nou ja, en dan mijn kleindochter Diana,' zei de ene.
'Da's toch een schat?' zei de ander met het rode hoedje.
'Ja,ja, dat is het niet,' zei de grootmoeder. 'Maar verleden week kwam ze logeren bij me,hartstikke leuk..'
'Gezellig..'
'Ja, maar ja, ze had haar broek over een stoel gehangen..'
'Is ze zo slordig, zeker van d'r moeder?'
'Ach, dat valt wel mee, maar ik zag dat ze allemaal gaten in haar broek had..'
'Je meent het, ja, ze kunnen ook niet meer naaien tegenwoordig..'
'Nee, maar ik dacht, oma regelt dat wel even, dus hup met die naald en draad, ik had er zo wat lapjes op gemaakt..'
'Wat ben je toch ook een..'
De oma zweeg, en ze keek sip en een beetje schuldig. 'Ik kon dat toch ook niet weten..ze wil nu niet meer met me praten..'
'Hoezo?' vroeg de rode hoed en ze keek naar de trein die aan kwam knarsen.
'Ze had die broek zo gekocht, dat is modern of zo..zo gaan ze over straat..'
'Je meent het,' zei het andere dametje met haar mond open.'Je meent het en daar betalen ze voor?'
'Ja, we leven in rare tijden..'
'Of wij worden oud..'
'Dat zal het zijn, heb jij de kaartjes?'
En ze stapten in de trein.

Het bakken van de pannenkoek

De simpelste dingen zijn toch nog het leukste, vaak. Het bakken van de pannenkoek, met een ‘n’ ertussen, is een vrolijke bezigheid. Het beslag kloppen met een vooroorlogse draaidinges, eitjes erdoor en dan een halve liter melk erbij.
Het chemische mengsel in de pan en wachten tot het dikker wordt. Snij de randjes voorzichtig eraf, anders krijg je het geval er niet uit. Dan komt het spannendste moment. Met een enkele, soepele polsbeweging de koek uit de pan wippen en dan weer op zijn rugje zien terug te krijgen. Mij lukt dat meestal niet, ik heb het ding eens van het plafond moeten schrapen en het is me zelfs eens gebeurd dat ik TROS Vermist hebben moeten bellen, want hij was weg en is nooit meer teruggevonden. Dus wat doe ik, ik hevel de koek over naar een andere pan waar ik ook een vuur onder heb. Het is even wennen, met twee pannen tegelijk, maar bij mij werkt dat.
Als het klaar is serveer je het met suiker of stroop of andere ouderwetse heerlijkheden.
Als je tegenwoordig door een supermarkt loopt, kom je duizenden producten tegen, waarvan je het bestaan nog niet kent. Het is of je door een jungle loopt met heerlijke vruchten. Mogelijkheden te over. En ik ben ook gek op Ravioli, pesto en andere erotische Mediterrane pasta troep.
Maar de pannenkoek blijft een ontroerend geluk, plat als een pannenkoek, plat als ons land, met plakkerige stroop als Haagse politiek.
We hielden vroeger wedstrijdje wie er het meeste op kon. Ik denk dat ik daarom hou van de pannenkoek, omdat het me terugbrengt naar de kinderfeestjes, waar je zo onbedaarlijk kon lachen tot je hikte en tot je misselijk werd van alweer zo’n stuk gebakken eenvoud op je bord.
Oei, ik moet nu rennen, anders brandt ie aan.
Hoe lust jij jouw pannenkoek?

Junior

Ik begreep van de vlos dat onze baby al voor de uitgang ligt. Ik begrijp dat wel, hij/zij kan eigenlijk niet wachten om zijn authentieke wiegje eens te gaan bekijken en zijn glimmende bolide met zwenkwieltjes. En natuurlijk wil hij/zij graag weten welke gezichten er horen bij die stemmen die hij steeds hoort. Zo af en toe hoort hij ook een soort miauwen en daar is hij ook benieuwd naar. Wat voor wezen mag dat zijn? Hij is wel blij dat zijn/ haar mama binnenkort stopt met werken. Hij werd heen en weer geslingerd als zij over de gangen spurtte naar een zieke. Dan ging haar hartslag omhoog en dat hoorde zij/hij dan weer als of er nog een baby naast hem/ haar lag te zweven. Maar dat wist hij/zij zeker: hij/zij was alleen daar in het donker. Hij/zij speelde wat met het koord met de drie draadjes en was wel happy. Stopte zijn grote teen nog maar eens in zijn/haar mondje en gaapte. Enige tijd geleden was er zo'n herrie om hem/haar heen, allemaal knallen, dat was wel vervelend.
Hij/zij wist nu wel dat hij een meisje/jongen was, maar hij/zij wist dat zijn/haar ouders dat niet het allerbelangrijkste vonden.
Hij/zij maakte zich wel wat zorgen over hoe ze hem/haar zouden noemen. Vanmorgen hoorde hij/ze hen 'lang zal ze leven' voor hem/haar zingen vanwege de 33e week.
'Lang zal junior leven..' Junior? Wie noemt zijn kind nu junior?
Ik heb vandaag de namen gefluisterd tegen de dikke buik. Er volgde een schopje, dat het goed was.