De paarden holden over het water, ik zag ze van boven rennen. Het was de mooiste droom die ik tot nu toe gehad heb. Natuurlijk was die droom over die vijf mannen die een lantaarnpaal probeerden om te blazen door middel van een scheet geestig, maar niet zo mooi.
Ik heb een boekje naast mijn kussen liggen waarin ik de dromen noteer, meestal in de trein, als ik op weg ben naar het werk. Dan heb ik ook tijd om gedachtes of gesprekjes op te schrijven die ik heb gehoord. Als ik later in het boekje kijk, dan verbaast het me hoeveel ik dan al weer vergeten ben, hoe leuk het genoteerde voorval ook was. Dan kan ik er opnieuw weer om lachen.
Ik noteerde -en neem even de notitiewijze over- :
Cafeetje het Schuimpie ( oud bruin cafeetje in Dapperstraat)
ik ging hier binnen met mijn nieuwe vlam
Bij het doodgeslagen bier zitten de verslagen mannen, oud en saggie aan een
saffie. Bij een biljart waarvan de keu zo nu en dan over mijn koffie gaat.
Maar oh..in cafeetje 't Schuimpie stonden ze op en applaudiseerden toen wij binnenkwamen. "Jongens!" riep de allerleukste "Een paar tortelduivies!"
"Muziek!" Hij zette een oude plaat van Frank Sinatra op ( and then I spoil it all by saying I love you) en danste met een platina blonde vrouw, hier de enige vrouw.
Als ik durf af te rekenen, aan de bar, fluistert hij bijna: "Weet je kerel een beetje man is na twee jaar wel uitgekeken op een vrouw.."
We vonden het wel een leuke grap, en zo typisch Mokums, waar vind je dat nog, die spontane
gein? Ik hou van Amsterdam, maar je moet tegenwoordig wel je best doen, Amsterdam terug te vinden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten