Kwam erachter dat er schilderijen zijn blijven staan zonder dat ze zijn afgemaakt.
Een vervelend gevoel bekruipt me daarbij. Het onaffe. Dus de verf gepakt en nu eerst die werkjes afmaken.
De onaffe dingen in het leven zijn soms ook de vriendschappen die een abrupt einde kenden, de weggelopen liefdes, de gestaakte projecten op het werk, lades vol met aantekeningen voor verhalen en gedichten. En in de kast nog wat ongelezen boeken.
Hoe komt het dat ons leven vol zit met niet afgemaakt, unvollendet, is het de haast, de onkunde,
gebrek aan tijd, gebrek aan overzicht, of is het juist niet erg?
Die kladjes mogen gewoon die charmante kladjes blijven, die half in de verf staande schilderijen ontroerende pogingen tot iets te komen, of om iets van te leren.
In het schetsmatige zit ook een waarheid.
Maar wat dan met een liefde die nooit werd afgemaakt? Woorden die nooit werden uitgesproken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten