Woensdag gehaktdag, af en toe is een bal nog weleens lekker, maar niet te vaak.
Van het gehakt naar het fruit: de appelboom hing verleden week nog vol met onrijpe appels.
Ik weet het zeker, ze staat naast het stationnetje en draagt elk jaar vrucht zonder dat de
treinreizigers het in de gaten hebben. De vraag is nu natuurlijk waar al die vruchten gebleven
zijn. Ze liggen niet op de grond, aan geen enkele tak is iets achtergebleven. Ik maak me toch sterk, dit moet door een mens zijn gedaan. Het enige wat je met deze appels kunt doen is appelmoes maken. Ik moest lachen toen ik laatst in de supermarkt zag dat het meervoud van appels 'appelen' is geworden. Wie o wie dus, waarschijnlijk des nachts, is via een laddertje in een boom geklommen en heeft de appelen meegenomen?
Raadsel dat nooit zal worden opgelost. Zo zijn er nog een paar, je zal het antwoord nooit weten,
bijvoorbeeld: waarom hebben we tien tenen en geen elf ? Of twaalf ? Waarom hebben niet zo'n mooie bult als een kameel en waarom vallen we niet van de aarde af? Waarom willen we vogels imiteren door te zingen en te vliegen en waarom willen we absoluut niet met een aap vergeleken worden, terwijl we daar onmiskenbaar, het meeste weg van hebben ?
Morgen ga ik hardlopen door de duinen van Schoorl, een bosloop. Acht kilometer hollen, waarom doe ik dat? En waarom werk ik op een kantoor, in een grote, hoge toren, met gratis uitzicht over de stad? Allemaal vragen, vragen, vragen.
Vragen leiden alleen maar tot meer vragen en daarom word je gek van wetenschap.
Ik heb mijn broodje al gesmeerd voor morgen.
Toch zou ik heel bijzonder graag willen weten of groene (mars) mannetjes bestaan, is er leven
buiten onze planeet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten